Ο νεκρός γλάρος
ήταν πάντα
πάνω στη σκηνή
σαν να ήταν
εσωτερικό
σκηνικό
και το πνεύμα
της παράστασης
για να δείξει
το πρόσωπο
της θυσίας
της αθώας
που γίνεται
χωρίς
να έχει
καμία
σημασία
για τον δήμιο
που αποφάσισε
δίχως λόγο
να το εξοντώσει
και μάλιστα
δίχως
να το θυμάται
καν
μετά από λίγο.