Φωτεινή: Τελειώσαμε;

Χρήστος: Για σήμερα.

Φωτεινή: Και αύριο;

Χρήστος: Θα είμαστε πάλι εδώ.

Φωτεινή: Με την προσευχή…

Χρήστος: Αυτή μας δίνει την ώρα…

Φωτεινή: Είναι ο Χρόνος;

Χρήστος: Είναι η Εκκλησία μας.

Φωτεινή: Είναι πλέον το ίδιο για μας…

Χρήστος: Από τότε που θυσιάστηκε για μας…

Φωτεινή: Μ’ αρέσει ο ήχος της καμπάνας.

Χρήστος: Είναι σαν να μας μιλά…

Φωτεινή: Είναι τόσο καθαρός…

Χρήστος: Σαν τη λίμνη μας.

Φωτεινή: Και στρόγγυλος…

Χρήστος: Σαν σταγόνα νερού.

Φωτεινή: Κάθε φορά που τον ακούω μου δίνει χαρά.

Χρήστος: Και μένα το ίδιο.

Φωτεινή: Έτσι υπάρχει μουσική και για μας.

Χρήστος: Η καμπάνα είναι για τους φτωχούς.

Φωτεινή: Γιατί να μην έχουμε κι εμείς δικαίωμα στη μουσική.

Χρήστος: Έχουμε και είναι ιερή.

Φωτεινή: Γι’ αυτό χαίρομαι κάθε φορά.

Χρήστος: Διότι ακούς ότι τα καταφέραμε.

Φωτεινή: Τα καταφέραμε.

Χρήστος:  Να νικήσουμε τους βάρβαρους που ήθελαν να μας εξοντώσουν…