Μπορεί να θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε αν ισχύει η θεωρία πολλαπλών κόσμων αλλά υπάρχει πλαίσιο θεωρητικό που το επιτρέπει. Υπάρχουν μάλιστα και με την έννοια του Karl Popper στην επιστημολογία. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα είναι η χρήση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Albert Einstein. Διότι η θεωρία πολλαπλών κόσμων απαιτεί με την έννοια της πρόβλεψης ότι πρέπει να είναι κβαντική και η βαρύτητα αλλιώς θα ήταν δυνατόν η αλληλεπίδραση των κόσμων μέσω της βαρύτητας. Ένα άλλο είναι το νοητικό σχήμα της γραμμικότητας. Μετά τη διακλάδωση των κόσμων, η γραμμικότητα επιτρέπει τον εντοπισμό αλληλεπιδράσεων σε σχέση με τη μοναδικότητα. Διότι η διακλάδωση αφορά ακόμα και τον παρατηρητή που κάνει το πείραμα του ελέγχου αλλά βρίσκεται σε διαφορετικούς κόσμους με διαφορετικά αντίγραφα που θυμούνται ότι έκαναν ένα πείραμα αλλά έχουν αποτελέσματα που δεν έχουν συνοχή για να ενσωματωθούν σε ένα μόνο αντίγραφο. Σε αυτό το πλαίσιο με αναστρέψιμους κβαντικούς υπολογιστές είναι δυνατόν το πείραμα να γίνει και με πρακτικό τρόπο. Έτσι υπάρχει μια ειδική θέση για τις υπερδομές που θα ξεπερνούν τα δεδομένα της τεχνητής νοημοσύνης. Εξετάζοντας τη συνεργασία μας με τον Roland Fraïssé, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει πεδίο προετοιμασίας, έτσι ώστε να είναι έτοιμες, για να μπορέσουν να μας βοηθήσουν, για να επιλύσουμε το πρόβλημα της ύπαρξης των πολλαπλών κόσμων.