Η υπογραφή για το θαλάσσιο οικόπεδο 2 με την Total, Edison και Ελληνικά Πετρέλαια, η δημοσίευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση του διαγωνισμού υδρογονανθράκων για τις τρεις θαλάσσιες περιοχές στο Ιόνιο, Νοτιοδυτικά Κρήτης και Νότια Κρήτης μετά από το αίτημα της κοινοπραξίας ExxonMobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια, η υπογραφή της Ιταλίας, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ ισχυροποιούν την Ελληνική ΑΟΖ de facto πριν καν θεσπιστεί και οριοθετηθεί από την Ελλάδα και τα κράτη με ΑΟΖ που εφάπτονται σε αυτή. Σιγά σιγά προσπερνάμε κάθε εμπόδιο αδράνειας και απραξίας, μεγαλώνοντας το σύνολο των συμμάχων μας και εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι ένα αφαιρετικό όραμα καθαρά νομικό αρχικά αποκτά όλο και περισσότερο μια στρατηγική οντότητα λόγω ενέργειας. Δηλαδή κάτι που αρχικά φαινόταν ασήμαντο λόγω ηττοπάθειας, έλλειψης εμβέλειας και πολιτικής απραξίας, τώρα είναι το κυρίαρχο στρατηγικό χαρακτηριστικό του απέραντου γαλάζιου της Ελλάδας. Τώρα που αρχίζει ουσιαστικά η προετοιμασία της αξιοποίησης της Ελληνικής ΑΟΖ φαίνεται πόσο καθυστερημένη είναι η πολιτική εξουσία που δεν πόνταρε από πριν πάνω σε αυτή για να προωθήσει προς το εξωτερικό μια άλλη εικόνα της Ελλάδας ενάντια στην ιδεολογία της μιζέριας. Τώρα όμως η αλλαγή γίνεται με τρόπο ακάθεκτο και είναι το μόνο που έχει πια σημασία για τον Ελληνισμό.