Όσο και να ήθελαν μερικές χώρες να είναι ουδέτερες σαν την Ελβετία, η γεωστρατηγική τους θέση δεν τους δίνει μεγάλα περιθώρια όταν υπάρχει ένας αντικειμενικός κίνδυνος τόσο κοντά τους. Το παράδειγμα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία ενώ αυτή ήταν υποτίθεται φίλη χώρα, έδωσε ενδείξεις επικινδυνότητας στις χώρες της Βόρειας Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά συνέπεια η πιο άμεση σχέση με το ΝΑΤΟ ήταν και είναι φυσιολογική. Έχει πάντως σημασία να εξετάσουμε το γεγονός της Ουκρανίας ως μη απομονωμένη όπως το έκαναν παλαιότερα οι αναλυτές. Ο πανσλαβισμός της Ρωσίας δεν είναι καινούργιος βέβαια ούτε και η νοσταλγική προσέγγιση της Σοβιετικής Ένωσης μόνο που τώρα ξέρουμε πως ακολούθησαν πράξεις βαρβαρότητας και αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη μας όταν αναλύουμε το μέλλον και τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Η Ρωσία προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την φυσιολογική της αδράνεια την δημοκρατική απέναντι σε ένα αυταρχικό καθεστώς αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πρέπει να είναι όχι μόνο σε ετοιμότητα αλλά να μην αφήσουν κανένα λαό να καταπατηθεί λόγω του επεκτατισμού της Ρωσίας που δεν περιορίζεται πια στην Κριμαία και γενικότερα στην Ουκρανία.