Τώρα πια υπάρχει ακόμα και πολιτικό κόστος το να μην ανακηρύξουμε την ΑΟΖ. Έτσι παρόλο που θα έπρεπε να είχαμε κάνει την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ εδώ και χρόνια, βλέπουμε επιτέλους τους αρμόδιους να αναγκάζονται να πουν ότι προετοιμάζονται. Διότι όλα όσα έχουν γίνει με τα θαλάσσια οικόπεδα αλλά και με τα συμβόλαια με τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες, απαιτούν να είναι ξεκάθαρο το νομικό πλαίσιο και μια από αυτές τις κυρίαρχες απαιτήσεις είναι η ίδια η ελληνική ΑΟΖ. Έτσι είναι ενδιαφέρον που μερικοί πολιτικοί καταλαβαίνουν πια την αξία και τη σημασία της, ενώ ήξεραν ότι η Κύπρος ανακήρυξε την ΑΟΖ της το 2004 με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι επαφές με την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ έχουν ωριμάσει πλέον. Επίσης το γεγονός ότι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Exxon Mobil και η Total θέλουν να επενδύσουν στην ελληνική ΑΟΖ, αποτελεί μια προστιθέμενη αξία για αυτήν αφού η εμβέλειά της και το στρατηγικό της βάθος σε επίπεδο ενέργειας αναγνωρίζονται και από ξένους φορείς και παράγοντες. Το μόνο που λείπει είναι να το καταλάβουν και οι πολιτικοί της Ελλάδας που όλο λένε ότι πιέζονται για να πάρουν αποφάσεις αλλά τώρα το χαιρόμαστε αν υλοποιήσουν το πρέπον για την πατρίδα μας.