Αν θέλουμε να έχουμε μια εικόνα των διαχρονικών αναλλοίωτων μέσα στο χώρο, τότε μπορούμε να εξετάσουμε τα τοπολογικά αναλλοίωτα της γεωμετρίας, τα ομαδικά αναλλοίωτα μιας δομής, τις θεμελιακές σχέσεις μίας υπερδομής. Τα διαχρονικά αναλλοίωτα είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που παραμένουν σε μια οντότητα που μπορεί βέβαια να υποστεί αλλαγές, επιθέσεις ή ακόμα και να εξελίσσεται από μόνη της. Για να εντοπιστούν, απαραίτητη συνθήκη είναι να υπάρχει πάχος Χρόνου για να προλάβουν να εκδηλωθούν και στη συνέχεια να ζήσουν και να ωριμάσουν. Μια οντότητα που έχει νόημα να εξετάσουμε και στρατηγικά και τακτικά για το θέμα των διαχρονικών αναλλοίωτων είναι το Βυζάντιο που κράτησε κυριολεκτικά έντεκα αιώνες. Σε αυτό το παράδειγμα βλέπουμε μεταξύ αυτών των χαρακτηριστικών την έννοια της αντοχής, της ανθεκτικότητας, της επαναφοράς, της πολυκυκλικότητας, της απορρόφησης, της δυναμικής ανάδρασης αλλά και της πίστης. Με άλλα λόγια πρέπει να δούμε με τα διαχρονικά αναλλοίωτα τι χαρακτηρίζουμε μια δομή και πώς να θεμελιώσουμε το στρατηγικό μας βλέμμα για να αποφύγουμε τα ερμηνευτικά λάθη που προέρχονται από την λεπτότητα του χρόνου εξέτασης ενώ χρειαζόμαστε την ανάλυση μιας χιλιετής μνήμης.