Όσοι θεωρούσαν ότι ο ελληνικός λαός έχει ξεχάσει την ιστορία του κι ότι δεν πρόκειται ν’ αντισταθεί όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων, ξαφνιάστηκαν με το Συλλαλητήριο. Είχαν την εντύπωση αρχικά ότι η προπαγάνδα τους θα επαρκούσε για να αποφύγουν την ύπαρξή του. Μόνο που τώρα κάθε μέρα όλο και δυναμώνει περισσότερο, διότι οι Έλληνες ενώνονται στις κρίσιμες στιγμές, στις ιστορικές ώρες όπου λόγω σεβασμού της μνήμης και της ιστορίας, ενεργοποιούν μια στρατηγική αντεπίθεσης που ξεπερνά τις συντηρητικές φαντασίες. Σιγά σιγά επειδή πληθαίνει ο κόσμος που θα δώσει το παρόν στο Συλλαλητήριο, μερικοί προσπάθησαν και προσπαθούν απεγνωσμένα να μειώσουν την αξία του. Η υποκρισία τους όμως δεν έχει την ισχύ της δειλίας τους και τώρα αρχίζουν ν’ αναρωτιούνται πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το ιστορικό Συλλαλητήριο. Έτσι το Συλλαλητήριο λειτουργεί ήδη ως μοχλός πίεσης ακόμα και σε αυτούς τους κύκλους που δεν δίνουν μεγάλη σημασία στον ελληνικό λαό, διότι θεωρούν ιδεολογικά ότι είναι μια μάζα χειραγωγήσιμη. Ακόμα και αυτοί βλέπουν ότι το Συλλαλητήριο λόγω του τεράστιου μεγέθους που θα έχει θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και όποιος δεν το σεβαστεί θα έχει πολιτικό κόστος κι επειδή έχουν πέσει κυβερνήσεις για λιγότερο σοβαρά θέματα. Γι’ αυτό βλέπουμε τώρα πολιτικούς που αρχίζουν να λένε ότι έχει δικαίωμα ο λαός να εκφραστεί ελεύθερα κι ότι ζούμε σε μια δημοκρατία που το επιτρέπει. Μάλλον τρίζουν ήδη μερικές καρέκλες, διότι δεν μπορούν να βρουν την ισορροπία τους αυτοί που κάθονται, αλλά δεν πειράζει, αφού θα πρέπει να σηκωθούν και αυτοί με τον ελληνικό λαό αν θέλουν να παραμείνουν στην πολιτική.