Το γεγονός ότι πολλοί θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να αντισταθεί αυτή την περίοδο δεν βασίζεται πάνω σε τίποτα αλλά επί της ουσίας αποτελεί μόνο μια επικοινωνιακή δικαιολογία και θα το αποδείξουμε με δεδομένα της γεωπολιτικής. Πρώτον οι δηλώσεις τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφορούν αμοιβαία λύση, πράγμα που σημαίνει ότι σέβονται την άποψη ενός κράτους-μέλους από το 1952 και το 1981. Το δικαίωμα αρνησικυρίας παραμένει και το ευρωπαϊκό κεκτημένο είναι ενεργοποιημένο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα δοθεί προτεραιότητα σε μια υποψηφιότητα που δεν έχει καταφέρει να ανοίξει ούτε ένα από τα 35 κεφάλαια που απαιτεί η ενταξιακή πορεία. Η Γαλλία αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με μας το 1973 με τη Μεγάλη Βρετανία η οποία τελικά εντάχθηκε ως Ηνωμένο Βασίλειο. Η γαλλική TOTAL και η ιταλική Edison μαζί με τα Ελληνικά Πετρέλαια υπέγραψαν συμβόλαιο με την Ελλάδα για το θαλάσσιο οικόπεδο 2 στο Ιόνιο. Η αμερικανική ExxonMobil, η Total και τα Ελληνικά Πετρέλαια, ως κοινοπραξία είναι υποψήφια για τις δύο θαλάσσιες περιοχές Νοτιοδυτικά Κρήτης και Δυτικά Κρήτης. Και αυτήν την περίοδο διανύουμε τις 90 ημέρες των υποψηφιοτήτων και στη συνέχεια τις 60 ημέρες που διαθέτει η Ελλάδα για να αποφασίσει ποια κοινοπραξία θα επιλέξει για να υπογράψει συμβόλαιο εντός της ελληνικής ΑΟΖ. Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι απομακρύνεται από τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ότι δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος κι ότι προσπαθεί να αφοπλίσει τους Κούρδους. Έτσι η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν τον μοναδικό συνδετικό κρίκο με την Ανατολική Μεσόγειο. Ποιος λοιπόν θα ήθελε να πιέσει την Ελλάδα ειδικά αυτήν την περίοδο ενώ υπάρχουν τόσες εκκρεμότητες και προοπτικές όπως είναι το καλώδιο EuroAsia Interconnector και ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed, ποιος;