Το Σκοπιανό είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι της γεωπολιτικής σκακιέρας και όσοι ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό κάνουν ένα στρατηγικό λάθος κι εγκλωβίζονται μόνοι τους ενώ η κυρίαρχη στρατηγική της Ελλάδας πάνω σε αυτό το θέμα βασίζεται στην εμβέλειά της σε όλη τη σκακιέρα. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι κράτος θάλασσας αλλάζει τα θεμελιακά δεδομένα των διαπραγματεύσεων διότι τα Σκόπια δεν έχουν πρόσβαση σε αυτή. Επίσης το βάθος χρόνου που έχει η Ελλάδα τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να μειωθεί από οποιαδήποτε προπαγάνδα των Σκοπίων. Η θέση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο μαζί με την Κύπρο δίνει στον Ελληνισμό μια στρατηγική δυνατότητα ανάπτυξης που δεν έχουν τα Σκόπια. Κατά συνέπεια τα τελευταία δεν έχουν κανένα όφελος να δημιουργούν εντάσεις με τη χώρα αντιθέτως αναζητούν έμμεσα συμμαχικό πλαίσιο. Έτσι όταν εξετάζουμε τη σκακιέρα πέρα του Σκοπιανού, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει κανένα πεδίο σύγκρισης. Κι αν ασχοληθούμε με τα εσωτερικά προβλήματα των Σκοπίων και με την καθυστέρηση της ενταξιακής τους πορείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με τις άλλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας όπως τη Σλοβενία που εντάχθηκε το 2004, την Κροατία το 2013, το Μαυροβούνιο που άνοιξε 30 κεφάλαια κι έχει κλείσει 3, τη Σερβία που έχει ανοίξει 12 και κλείσει 2, καταλαβαίνουμε ότι η θέση τους είναι ευάλωτη και γι’ αυτόν το λόγο βιάζονται για ν’ αλλάξουν. Όμως αυτό πρέπει να γίνει με σεβασμό προς την ιστορία. Η Ελλάδα δεν πιέζεται ούτε βιάζεται κι έχει άλλα θέματα που δυναμώνουν τη θέση της όπως είναι η ΑΟΖ. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να συμβιβαστούμε. Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα της σκακιέρας και θα φανεί η δύναμή μας.