Είναι της μόδας τώρα να βρίζουμε ακόμα και την προσευχή απαξιώνοντας την αξία της και τη σημασία της. Βέβαια αυτό το φαινόμενο μόδας παρουσιάζεται όταν δεν υπάρχει ανάγκη και όλοι θεωρούν ότι τα καταφέρνουν ιδεολογικά, αφού ξέχασαν ακόμα και τους Δίκαιους. Έτσι δίνεται η εντύπωση ότι είναι άχρηστη, ενώ η ιστορία αποδεικνύει ότι η προσευχή έγινε ακόμα και σύμβολο αντίστασης σε πολλές περιοχές του κόσμου, όπου ο Χριστιανισμός δεν ήταν και δεν είναι πάντα ελεύθερος. Αυτοί που είναι οπαδοί βάρβαρων ιδεολογιών, όπως αυτές που καταπάτησαν ανθρώπους στη ναζιστική Γερμανία, στη Σοβιετική Ένωση, στη Μαοϊκή Κίνα, στην κεμαλική Τουρκία δεν μπορούν να διανοηθούν ποια είναι η χρήση της προσευχής, ενώ θα μπορούσαν να το μάθουν από τους επιζώντες των γενοκτονιών. Ακόμα και τώρα στην Ελλάδα με το Σκοπιανό πολλοί μας ρωτούν αν έχει νόημα να πιστεύουμε σε μια λύση που σέβεται την ιστορία μας και τους απαντάμε ότι ο αγώνας μας είναι μόνο στην αρχή κι όταν ακούσουν έναν ολόκληρο λαό να λέει το Πάτερ Ημών, τότε θα καταλάβουν ποια είναι η δύναμη της προσευχής. Απλώς αυτό σημαίνει να συνεχίζεις να πιστεύεις ακόμα κι αν σε ανάγκασαν να πατήσεις πάνω στην εικόνα Του. Διότι είναι πάντα μαζί μας και στα δύσκολα περισσότερο. Εκεί μάλιστα τον αναγνωρίζουν οι περισσότεροι.