Ο Σπινόζα γράφει ότι η χαρά είναι το πέρασμα από μία ελάχιστη σε μία μεγαλύτερη τελειότητα. Μάλλον αυτό το απόφθεγμά του ήταν άγνωστο σε όσους είχαν υπολογίσει στον κορεσμό του ελληνικού λαού για τα εθνικά θέματα. Δεν είχαν εκτιμήσει πόση χαρά δίνει ένας δίκαιος αγώνας, δεν είχαν αντιληφθεί πόσοι Έλληνες χάρηκαν μόνο και μόνο που βρέθηκαν στο ιστορικό Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και πόσοι βέβαια που δεν ήταν και τώρα θέλουν να είναι μαζί μας στο Συλλαλητήριο της Αθήνας. Φαντάστηκαν ότι το κρύο, η βροχή, τα προβλήματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδια. Ξέχασαν όμως ότι μόνο τα εμπόδια ξεπερνάμε. Ξέχασαν τη χαρά που προκαλεί η υπέρβαση. Ξέχασαν πόση αξία έχει ένας στρατηγικός στόχος. Τώρα βέβαια το βλέπουν και προσπαθούν να πάρουν λίγη από την αύρα του ελληνικού λαού και καλά κάνουν. Τώρα βέβαια μιλούν διαφορετικά, διότι ο άνεμος δεν φυσάει πια με τον ίδιο τρόπο. Σημασία έχει ότι η χαρά αγγίζει πολλούς ανθρώπους και αυτοί θέλουν να τη μοιραστούν και με άλλους. Έτσι έγιναν κράχτες για το επόμενο Συλλαλητήριο. Έτσι αν μας πουν ότι είναι επικίνδυνο, όπως έλεγαν και για το προηγούμενο, θα τους απαντήσουμε ακόμα καλύτερα για να έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία η φωτεινή μας παρουσία. Στο κάτω κάτω της γραφής αυτός είναι ο στόχος του Ελληνισμού, να ξεπερνά τα πάντα για να δείξει το παράδειγμα σε όλους.