– Παλιά μου μιλούσαν μόνο και μόνο για την Άλωση του 1453, αλλά δεν άκουγα απολύτως τίποτα για τους έντεκα αιώνες του Βυζαντίου. Κανείς δεν μου είχε εξηγήσει ότι ήταν η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής μιας αυτοκρατορίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Και ρωτώ, γιατί; Γιατί τόση λήθη, ενώ εδώ βλέπω μόνο μνήμη και μάλιστα καταπατημένη; Ποιος είναι ο λόγος; Σκλαβιά δεν έχουμε πια. Κι όμως υπάρχει ακόμα ραγιαδισμός. Πού είναι το πνεύμα της Εθνικής Επανάστασης; Τι είμαστε μετά από δύο αιώνες απελευθέρωσης; Ποια είναι η συνέχεια του έργου; Εδώ και χιλιετίες ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός είναι παραδείγματα αντίστασης στη βαρβαρότητα. Αλλά ποιος υπολογίζει τη δύναμη της λήθης. Ακόμα και δίχως εχθρούς, ξεχνάμε το ίδιο μας το παρελθόν. Και τώρα που ήρθαμε εδώ και βρισκόμαστε μέσα στη Μεγάλη Εκκλησία βλέπω τη σπατάλη χρόνου. Τι θα πούμε στους επόμενους; Τι θα πούμε στα ίδια μας τα παιδιά όταν θα μας ρωτήσουν ποιος ήταν ο ρόλος μας ο ενεργός στην απελευθέρωση της Αγίας Σοφίας; Και γιατί την αφήνουμε χωρίς να λειτουργήσει εδώ και δεκαετίες. Τώρα νιώθω την ανάγκη να πω το Πάτερ Ἡμῶν μαζί σας.