– Δεν είναι απίστευτο ότι μετά από τόσους αιώνες είναι ακόμα εδώ; Δεν είναι η απόδειξη ότι ξεπέρασε τις πληγές της; Δεν είναι αυτή που μας εξηγεί το μέλλον; Αυτές οι πέτρες του ουρανού και τα ψηφιδωτά της πίστης δεν έπαψαν να αντιστέκονται. Δεν έπαψαν να περιμένουν μια συμπαράσταση σε αυτόν τον αγώνα της μνήμης ενάντια της λήθης. Ζουν σε μία πολιορκία που κρατά αιώνες και εμείς πρέπει να τους στηρίξουμε. Δεν είμαστε επισκέπτες, είμαστε συνεχιστές. Αυτό σημαίνει να είσαι πιστός. Πιστεύουμε στον Χριστό εδώ και δύο χιλιετίες. Τι θα κάναμε αν μας έλεγε να είναι ελεύθερη η Αγία Σοφία; Τι θα του λέγαμε αν ερχόταν να τη δει; Θα τον ακολουθούσαμε ή θα τον αφήναμε μόνο του να πλησιάσει τη βαρβαρότητα για να κάνει και πάλι ένα θαύμα χωρίς τη βοήθειά μας. Κι αν έμπαινε εδώ μέσα για να διώξει τη βαρβαρότητα όπως το έκανε και παλιότερα, θα ήμασταν μαζί του ή θα του λέγαμε ότι δεν πρέπει. Αυτά σκέφτομαι τώρα που μας βλέπω εδώ και ξέρω ότι μας βλέπει. Βέβαια η μεγαλοσύνη του δεν πρόκειται να μας κατηγορήσει ακόμα κι αν δεν κάνουμε τίποτα. Αλλά το βλέμμα είναι εδώ και νιώθω το πνεύμα της σοφίας.