Μια παράμετρος που δεν εξετάζουμε σε συνδυασμό με το Σκοπιανό είναι το θέμα της οικονομίας. Παραβλέπουμε τις ανάγκες των Σκοπίων, ενώ ξέρουμε ότι αυτά προσδοκούν μεγάλα οφέλη από την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βλέπουν πρώτον τις διαφορές που υπάρχουν στον τομέα της ανάπτυξης στη Σλοβενία που εντάχθηκε το 2004 και στην Κροατία που εντάχθηκε το 2013. Μάλιστα η Σλοβενία εντάχθηκε στην Ευρωζώνη το 2007, η Κροατία θέλει να ενταχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται και το Μαυροβούνιο που έχει ανοίξει ήδη 33 κεφάλαια από τα 35 της ενταξιακής πορείας, το χρησιμοποιεί ήδη ακόμα κι αν δεν υπάρχει νομισματική σύμβαση. Με άλλα λόγια τα Σκόπια βλέπουν αντικειμενικά την καθυστέρησή τους. Επειδή στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να μιλούμε για τα εσωτερικά μας προβλήματα, νομίζουμε ότι όλοι οι άλλοι είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμάς, ενώ η αλήθεια είναι διαφορετική. Παραδείγματος χάριν το ΑΕΠ μας είναι της τάξης των 290 δισεκατομμυρίων $ ενώ των Σκοπίων της τάξης των 30 δισεκατομμυρίων $. Βλέπουμε λοιπόν ότι αν υπάρχει μια οικονομική ανάγκη είναι από την πλευρά των Σκοπίων. Και γι’ αυτόν τον λόγο μπαίνουν σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης για να τα βγάλουν πέρα στον τομέα της οικονομίας ο οποίος παρεμπιπτόντως βασίζεται ήδη σε μεγάλο ποσοστό στην οικονομική δραστηριότητα ελληνικών εταιρειών που έχουν την έδρα τους στα Σκόπια. Έτσι το θέμα της αδιαλλαξίας των Σκοπίων είναι αυτό που προκαλεί τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σκοπιανός λαός.