Το άρθρο 10 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ είναι αυτό που προβλέπει τη διαδικασία διεύρυνσης και την ένταξη ενός νέου κράτους μέλους. “The Parties may, by unanimous agreement, invite any other European State in a position to further the principles of this Treaty and to contribute to the security of the North Atlantic area to accede to this Treaty. Any State so invited may become a Party to the Treaty by depositing its instrument of accession with the Government of the United States of America. The Government of the United States of America will inform each of the Parties of the deposit of each such instrument of accession.” Μέσα από αυτό το πλαίσιο εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ η Σλοβενία το 2004, η Κροατία το 2009 και το Μαυροβούνιο το 2017. Αυτές είναι οι χώρες της Πρώην Γιουγκοσλαβίας. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε μια προτίμηση για τα Σκόπια… Επειδή το Άρθρο 10 προβλέπει την ομοφωνία των κρατών μελών, υπάρχει το δικαίωμα αρνησικυρίας. Αυτό όμως δεν είναι προκαθορισμένο μονοσήμαντα, πράγμα το οποίο σημαίνει πρακτικά ότι το κράτος που ασκεί βέτο δεν είναι απαραίτητα για ένα και μόνο λόγο. Έτσι όσοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το ασκήσει για την ένταξη των Σκοπίων, ξεχνούν ότι δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένο με το θέμα της ονομασίας. Και αυτό το ξέρουν τα Σκόπια γι’ αυτό και θέλουν τη συγκατάθεση της Ελλάδας αφού η τελευταία έχει το δικαίωμα να το ασκήσει. Δεν είμαστε λοιπόν εγκλωβισμένοι και πιεσμένοι, αντίθετα έχουμε την ελευθερία της άσκησης του βέτο όπως κάθε άλλο κράτος μέλος του ΝΑΤΟ. Ας αφήσουμε τις δικαιολογίες της προπαγάνδας κι ας εφαρμόσουμε την κυρίαρχη στρατηγική μας.