Όσο και να φαίνεται αδιανόητο για τους Έλληνες της Ελλάδας, οι Έλληνες της Μελβούρνης πονούν πραγματικά την Ελλάδα και κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει τους πληγώνει διότι ξέρουν ότι είναι μια μικρή χώρα που το παλεύει για να επιζήσει σ’ ένα περιβάλλον που μόνο φιλικό δεν είναι λόγω παράλογων διεκδικήσεων που έχουν οι γείτονές μας. Αυτό ισχύει τόσο για την Τουρκία και για τις δράσεις της στο Αιγαίο όσο και για τα Σκόπια που προσπαθούν να καπηλευτούν ένα κομμάτι της ιστορίας μας. Οι Έλληνες της Μελβούρνης προσέχουν βέβαια από κοντά και το θέμα του Κυπριακού αλλά και του Ποντιακού. Είχαμε μάλιστα την ευκαιρία να το ζήσουμε αυτοπροσώπως λόγω των συνεδριάσεων που έγιναν εκτάκτως εξαιτίας των γεγονότων της επικαιρότητας. Όλα αυτά τα δεδομένα εξηγούν και τον προγραμματισμό του Συλλαλητηρίου στις 25 Φεβρουαρίου για την προστασία του ονόματος της Μακεδονίας. Την ίδια μέρα που θα γίνει κάτι το ανάλογο και στη Στοκχόλμη στη Σουηδία. Αυτές οι πράξεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Και πρέπει να φανταστούμε ότι ποτέ δεν δώσαμε το δικαίωμα σε αυτούς τους Έλληνες να εκλέξουν αντιπροσώπους ενώ ξέρουμε πόση σημασία δίνουν στα εθνικά θέματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Βέβαια πάντα τους θυμόμαστε όταν υπάρχει μια οικονομική ανάγκη, θεωρώντας ότι είναι δεδομένη η βοήθειά τους. Τώρα όμως λόγω των διαστάσεων που έχουν πάρει μερικά θέματα και ειδικά το Σκοπιανό, οι Έλληνες της Μελβούρνης πρωτοστατούν με όλες τους τις δυνάμεις για το δίκαιο του Ελληνισμού. Και η αγωνιστικότητά τους ενώ είναι τόσο μακριά από τη μητέρα πατρίδα τους αποδεικνύει άλλη μια φορά τη δύναμη της αγάπης τους.