Οι φυλετικές διακρίσεις είναι απαράδεκτες σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρίσκονται. Είναι όμως θλιβερό να συνεχίζουν να υπάρχουν σε χώρες που ανήκουν στις πιο δημοκρατικές του κόσμου. Διότι είναι αυτές που δίνουν το παράδειγμα στις άλλες και αποτελούν σημείο αναφοράς για την τωρινή Ανθρωπότητα. Ειδικά με την ύπαρξη από το 2007, των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων Λαών, θα έπρεπε πολλές χώρες να θεμελιώνουν και τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών που συνυπάρχουν στο εσωτερικό τους. Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε ακόμα απαράδεκτες συμπεριφορές σε αυτό το επίπεδο ειδικά σε χώρες που ψήφισαν στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών για τους Αυτόχθονους Λαούς. Χώρες όπου υπάρχει ακόμα η βαρβαρότητα του φασισμού και του κομμουνισμού δεν μπορούν καν να αντιληφθούν ποιο είναι το πρόβλημα των φυλετικών διακρίσεων. Κανείς δεν περιμένει τίποτα από τη Βόρεια Κορέα παραδείγματος χάρη σε αυτό το επίπεδο. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την Τουρκία, η οποία είναι θεμελιακά ρατσιστική επειδή η γεωπολιτική της βάση είναι μια τριάδα γενοκτονιών. Πρέπει λοιπόν οι άλλες να ενισχύσουν το πλαίσιο της Ανθρωπότητας. Διότι αυτή βασίζεται στην ποικιλία και τη διαφορά για να ζήσει ελεύθερα και δημοκρατικά. Οι λαοί που υποφέρουν λόγω των φυλετικών διακρίσεων δεν είναι οι αδύναμοι κρίκοι όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Αντιθέτως η αξιοπρέπειά τους είναι αυτή που ανεβάζει και την ισχύ της αξίας της Ανθρωπότητας. Οι δημοκρατικές χώρες πρέπει να τους θεωρούν στυλοβάτες του συστήματός τους διότι αποτελούν το αρχικό σημείο αναφοράς της ίδιας της Ανθρωπότητας.