Με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο προσπάθησαν να μας πείσουν ότι υπήρχε συσχετισμός μεταξύ ενταξιακής και λύσης του Κυπριακού ενώ η πρόσφατη ιστορία απέδειξε το αντίθετο, τώρα θα πλέξουν έναν άμεσο συνδυασμό μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Όντως το αρχικό χρονοδιάγραμμα του σχεδίου Ανάν χρησιμοποιούσε ήδη ημερομηνίες της εσωτερικής πολιτικής, όχι όμως επειδή υπήρχε συσχετισμός μα επειδή έπρεπε να υπάρχει. Η ιδέα αυτού του παμπάλαιου στρατηγικού συστήματος είναι η εσωτερική μετακίνηση του μετώπου. Βασίζεται πάνω στην πολιτική αιτιολογία που προσφέρει περισσότερους στόχους από το στρατιωτικό στοιχείο. Διότι για ένα δημοκρατικό κράτος, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, η προεκλογική περίοδος είναι πάντα μια επικίνδυνη περίοδος για τη σταθερότητά του. Άρα για την αντίπαλη πλευρά όταν υπάρχει θέμα διαπραγματεύσεων ή ακόμα επεμβάσεων, μια τέτοια περίοδος είναι θετική γιατί εκ φύσεως προσφέρει ευκαιρίες διχοτόμησης, όχι μόνο του μετώπου μας αλλά ακόμα και του κέντρου των αποφάσεων μας. Όμως εφόσον είχαμε ήδη δεχτεί το χρονοδιάγραμμα και το σχέδιο ως βάση διαπραγματεύσεων δεν είναι ωφέλιμο να παλεύουμε εναντίον αυτού του συστήματος, αντιθέτως πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε κι εμείς με τις κοινότητες που υπάρχουν στο εξωτερικό όπως στο Λονδίνο. Η διασπορά ενός λαού όταν είναι καλά δομημένη με εσωτερικές προεκτάσεις αποτελεί ως lobby ένα ισχυρό διαπραγματευτικό πεδίο. Πρέπει, λοιπόν, να ενεργοποιήσουμε τις επαφές μας έτσι ώστε να υπάρχει ένας συντονισμός στον αγώνα μας ιδιαίτερα σ’ αυτό το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Πολλοί από εμάς τους ίδιους θεωρούν ότι αυτές οι δεκαετίες έχουν κουράσει το λαό μας με τα αρνητικά αποτελέσματά τους και εν μέρει είναι όντως η αλήθεια, διότι αν δεν υπήρχαν οι προσωπικές πρωτοβουλίες και οι διάφορες προσφυγικές μάχες, ποια θα ήταν τα επιτεύγματά μας; Στην ουσία η παθητική στάση δεν προσφέρει ισχυρές θέσεις. Όμως θέλουμε δεν θέλουμε, ο κυπριακός λαός όχι μόνο κατάφερε να επιζήσει κάτω από δύσκολες συνθήκες, μα ανέβασε ουσιαστικά το βιοτικό του επίπεδο, πράγμα το οποίο βοήθησε στις διαδικασίες της ενταξιακής μας πορείας. Και η ίδια η ένταξή μας αποτελεί μια καινοτομία για την επίλυση του Κυπριακού. Όμως το θετικότερο στοιχείο για τον κυπριακό λαό είναι η ανανέωση της αντίστασης. Ναι, είναι αλήθεια ότι μερικοί από τους αρχικούς μας πολεμιστές έπεσαν στο πεδίο της ζωής δίχως να ξαναπατήσουν τους τόπους στους οποίους γεννήθηκαν και έζησαν τα νιάτα τους. Όμως αυτοί οι άνθρωποι έκαναν παιδιά που ζουν σ’ αυτήν την ιστορική συνείδηση του λαού μας και αποτελούν τα νέα κύματα της αντίστασης της Κύπρου μας. Ακόμα και πρόσφατα είδαμε ότι οι φοιτητές και οι μαθητές δραστηριοποιήθηκαν για την ανάγκη της πατρίδας τους. Διότι αυτός ο αγώνας δεν ανήκει μόνο σ’ αυτούς που έζησαν τα προπολεμικά χρόνια αλλά και στα παιδιά τους. Κάθε γενιά δημιουργεί το μέλλον της επόμενης. Κι αν ο εισβολέας μάς φυλάκισε και μάς εξόρισε στο ίδιο μας το νησί, οι αλυσίδες του αποτελούν την απόδειξη της αντίστασής μας. Την ρωμιοσύνη μην την κλαις…
Είμαστε μόνο στο κατώφλι της Ευρώπης και γι’ αυτόν το λόγο δεχόμαστε τόσες πιέσεις. Όμως ο χρόνος είναι μαζί μας. Κάθε μέρα είναι κι ένα βήμα. Και τα εμπόδια που μας βάζουν δεν πρέπει να μας διαιρέσουν μα να μας δυναμώσουν. Η δύναμη ενός λαού προέρχεται από την αντίστασή του. Πέρασαν χιλιάδες χρόνια και το νησί μας είναι δαμαί ακόμα και λαβωμένο. Πέρασαν δεκάδες χρόνια και οι μανάδες μας δεν ξέχασαν. Κι εμείς για να ξεπεράσουμε αυτή την κρίσιμη περίοδο πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι: στο χώμα μας μια πενταλιά.