Η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ την ίδια χρονιά με την Ελλάδα, δηλαδή το 1952. Η Βουλγαρία εντάχθηκε το 2004 και η Αλβανία το 2009. Αν σκεφτούμε επίσης ότι η Ιταλία είναι από τα ιδρυτικά μέλη που επινόησαν αυτήν την υπερδομή το 1949. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι τα γειτονικά κράτη ανήκουν στην ίδια υπερδομή με την Ελλάδα, δηλαδή δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει σε περίπτωση εμπλοκής, σύρραξης κλπ. Η μόνη χώρα που δεν βρίσκεται σε ανάλογη θέση είναι τα Σκόπια. Έτσι το ερώτημα είναι απλό. Αν μια κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί μια χώρα με περίπου 25.000 km2 κι ένα πληθυσμό 2 εκατομμυρίων, που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ για το θέμα της ονομασίας της, πώς θέλει να είναι αξιόπιστη με χώρες πολύ μεγαλύτερες και σε μέγεθος και σε πληθυσμό που ανήκουν στο ΝΑΤΟ; Στην πραγματικότητα, όσο καθυστερούμε να λύσουμε αποτελεσματικά και στρατηγικά ένα επιλύσιμο πρόβλημα αυτού του μεγέθους, άλλα κράτη με άλλες βλέψεις εξετάζουν από κοντά κάθε κίνηση, κάθε λάθος κι εμείς νομίζουμε ότι παίζουμε μόνοι μας. Αν πραγματικά η κυβέρνηση ήξερε τι κάνει ο Υπουργός Εξωτερικών σε βάθος χρόνου, θα είχε ένα πρόβλημα αξιοπρέπειας. Αλλά βέβαια δεν κοιτάζει το μετά και θα πρέπει από τώρα ο Ελληνισμός να σκεφτεί τη διαχείριση και την επίλυση πέρα από αυτά τα εμπόδια.