Με το Σκοπιανό βλέπουμε πόσο λανθασμένες είναι οι κυβερνητικές ψευδαισθήσεις. Ενώ οι διπλωμάτες θεώρησαν ότι θα ξεπεράσουν εύκολα το εμπόδιο του ελληνικού λαού, έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα δεν ακολουθούν τις προβλέψεις τους ούτε στο εσωτερικό ούτε στο εξωτερικό διότι τα Συλλαλητήρια πληθαίνουν. Μετά τα Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας, της Μελβούρνης και της Στοκχόλμης έρχεται η σειρά της Νέας Υόρκης μπροστά στα Ηνωμένα Έθνη. Τώρα ποιος μπορεί από τους κυβερνητικούς κύκλους να πει ότι το πρόβλημα δεν μεγαλώνει. Ακόμα και στα Σκόπια αντιλαμβάνονται ότι το κίνημα της αντίστασης που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα για την προστασία του ονόματος της Μακεδονίας δεν είναι μία αμελητέα δύναμη. Αντιθέτως αυτή γίνεται όλο και πιο ισχυρή με κάθε εμπόδιο που ξεπερνά. Οι κυβερνητικοί κύκλοι προσπαθούν μάταια μέσω της διπλωματίας να λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Όμως αν συνεχίσουν με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να ετοιμαστούν να πέσουν με την κυβέρνηση διότι η Μακεδονία θα είναι η ταφόπλακά τους. Όποιος τολμήσει να φέρει το θέμα στη Βουλή των Ελλήνων θα σπάσει μόνος του τα κόκκαλά του. Έτσι οι κυβερνητικές ψευδαισθήσεις λειτουργούν με τις διαπραγματεύσεις διότι ασχολούνται με την δυνητική πραγματικότητα και μόνον. Μετά έρχεται η πραγματικότητα της στρατηγικής.