Σιγά σιγά τα προβλήματα της διαπραγμάτευσης φαίνονται όλο και περισσότερο. Διότι η σκοπιανή πλευρά πάντοτε παρουσιάζεται από την ελληνική πλευρά ως ένας παίχτης που συμφωνεί σε γενικές γραμμές και γι’ αυτόν τον λόγο άλλαξε χωρίς μεγάλη πίεση το όνομα του αεροδρομίου και της εθνικής οδού. Βέβαια είχαν πει από την αρχή στα Σκόπια ότι οι πέντε προτάσεις ήταν απαράδεκτες αλλά και αυτό δεν υπολογίστηκε αντικειμενικά. Έτσι μόνο ο ελληνικός λαός παρουσιάστηκε ως ακραίος. Στη συνέχεια τα Ιστορικά Συλλαλητήρια και αυτά του εξωτερικού ανέτρεψαν αυτήν την προπαγάνδα. Μάλιστα από την πλευρά των Σκοπιανών παρουσιάστηκαν επίσημα και ακραία στοιχεία ειδικά στην Μελβούρνη. Μετά άρχισαν οι πρώτες αντιρρήσεις για την αλλαγή του σκοπιανού συντάγματος, ενώ αρχικά μάς είχαν πει ότι ήταν εντός του πλαισίου της διαπραγμάτευσης. Έτσι το σκοπιανό τέχνασμα μετέτρεψε το σύνταγμα σε θέμα ταυτότητας. Έχει ενδιαφέρον αυτή η προσέγγιση, διότι δείχνει πόσο επιφανειακή είναι και η σκοπιανή ταυτότητα αφού το σκοπιανό σύνταγμα τροποποιήθηκε περισσότερο από τριάντα φορές το 1992, το 2001, το 2003, το 2005, το 2009 και το 2011. Καταλαβαίνουμε ότι βλέπουν σε επίπεδο διαπραγμάτευσης ότι η ελληνική διπλωματική ομάδα είναι χαλαρή για το θέμα του ονόματος και προσπαθούν να αποφύγουν το θέμα της αλλαγής του συντάγματος. Άρα ουσιαστικά δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα.