Όταν μερικές περιοχές του κόσμου, θεωρούν ότι είναι κοσμοπολίτικες, είναι απλώς επειδή ποτέ δεν είδαν ένα γνήσιο κομμάτι διαφορετικότητας της Ανθρωπότητας. Σίγουρα μερικές πόλεις όπως είναι η Νέα Υόρκη όπου βρίσκεται και ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, κι όπου μπορούμε ν’ ακούσουμε εκατοντάδες γλώσσες, μπορούν να διεκδικήσουν αυτήν την ιδιότητα. Όμως αυτή παραμένει σπάνια στην Ευρώπη παραδείγματος χάρη εκτός αν μιλήσουμε συνολικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα ενιαίο χώρο. Για να βρούμε ένα ζωντανό δείγμα τέτοιου τύπου πρέπει να πάμε παραδείγματος χάρη στην Αυστραλία. Εκεί ενώ έχουμε μόνο 24 εκατομμύρια κατοίκους, είναι εντυπωσιακή η διαφορετικότητα που μπορούμε να εντοπίσουμε ακόμα και μέσα στο Πανεπιστήμιο τόσο στο Σύδνεϋ όσο και στη Μελβούρνη αλλά γενικότερα στο κέντρο της πόλης. Αν ταυτόχρονα ενδιαφερόμαστε για τις γλωσσικές διαφορές, ο πλούτος είναι τεράστιος και δεν αφορά μόνο γλώσσες του Ειρηνικού. Έτσι πολύ γρήγορα είναι δυνατόν να έχουμε μια εικόνα τουλάχιστον ως δείγμα της ίδιας της Ανθρωπότητας και τότε είναι πιο εύκολο να διαχωρίσουμε τις αρχές που εξαρτιούνται από τις κοινωνίες και τις συνήθειες, από τις αξίες που είναι θεμελιακά διαχρονικές. Οι αξίες φαίνονται πιο έντονα διότι είναι οι μόνες που ανήκουν στην Ανθρωπότητα και δεν προκαλούν αντιπαραθέσεις μεταξύ κοινωνιών. Με άλλα λόγια, για να συνειδητοποιήσουμε τι εννοούμε με την έννοια της ποικιλίας της Ανθρωπότητας, η Αυστραλία επιτρέπει πιο εύκολα την προσέγγισή της σε πρακτικό επίπεδο και δεν είναι ανάγκη να κάνουμε κοινωνιολογικές εκτιμήσεις αφού επαρκεί να δούμε τις ανθρώπινες συμπεριφορές για να φανεί επιτέλους και το δίκτυο της Ανθρωπότητας με τον πιο άμεσο τρόπο που υπάρχει άλλωστε αυτό μας αγγίζει και στη Νέα Υόρκη.