Όταν βλέπουμε τις προτάσεις που κάνει το ΥΠΕΞ για το θέμα του Σκοπιανού, είναι εύκολο ακόμα και για μη ειδικούς να δουν ότι συνεχίζεται μια πορεία καθαρά ιδεολογική που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η ιδεολογική προσέγγιση του ΥΠΕΞ προσπαθεί να δείξει ότι δεν επηρεάζεται από τίποτα δηλαδή ούτε τα πιστεύω του ελληνικού λαού, ούτε του σκοπιανού. Η χρήση μιας ξύλινης γλώσσας που δεν ασχολείται εθνικά με το ζήτημα έχει τα όρια της και για τις δύο πλευρές. Οι προτάσεις για την ονομασία είναι ακριβώς στη λογική της υποχώρησης, πράγμα το οποίο είναι απαράδεκτο για τον ελληνικό λαό. Και οι προτάσεις για την αλλαγή συντάγματος των Σκοπίων είναι απαράδεκτες για την σκοπιανή κυβέρνηση. Έτσι η όλη φιλοσοφία είναι εκτός πλαισίου. Το ΥΠΕΞ δεν υπολογίζει τίποτα το στρατηγικό διότι δεν έχει το υπόβαθρο και τα εξετάζει όλα ιδεολογικά ακόμα κι αν έχει καταρρεύσει η φιλοσοφία του. Στο ίδιο το κόμμα υπάρχουν ριζικές διαφωνίες, στην ίδια τη συμμαχία το ίδιο. Το ΥΠΕΞ δεν μελετά ούτε τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στα Σκόπια και τον διχασμό που προκαλεί το θέμα του αλβανικού στοιχείου ενώ είδαμε τα προβλήματα που προκαλεί το γλωσσικό ζήτημα αφού η αλβανική γλώσσα έγινε η δεύτερη επίσημη γλώσσα. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει συνοχή στην σκοπιανή πολιτική. Αυτή η τυφλή πορεία του ΥΠΕΞ θα έχει κόστος και μάλιστα πολιτικό διότι δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς επιπτώσεις. Το ΥΠΕΞ προσπαθεί απεγνωσμένα να επιταχύνει τις διαπραγματεύσεις και να προτρέξει στην επίλυση ενός προβλήματος που δεν ξέρει να διαχειριστεί στρατηγικά. Έχει ήδη εκτεθεί διότι τώρα φαίνεται μπροστά σε όλους ότι λειτουργεί σε χαμηλό επίπεδο και κάνει λάθη και τακτικής. Έτσι αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι καταδικασμένες και αποτελούν ήδη σπατάλη χρόνου για την Ελλάδα. Όμως θα πρέπει να προσέξει και η κυβέρνηση το κόστος που θα της προκαλέσει αν ακολουθήσει τις ενέργειες του ΥΠΕΞ. Διότι και το Συλλαλητήριο της Νέας Υόρκης δείχνει ότι ο Ελληνισμός δεν σταματά τον αγώνα και θα τον συνεχίσει μέχρι να δικαιωθεί.