Η προστιθέμενη αξία της ΑΟΖ δεν προέρχεται μόνο και μόνο από την ύπαρξη των υδρογονανθράκων αλλά αυτοί καθορίζουν και το ενεργειακό μέλλον μιας περιοχής που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και που παίζει δυναμικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η γεωοικονομική αντίληψη δεν σταματά όμως σε αυτό το επίπεδο αφού έχει και γεωπολιτικές επεκτάσεις. Οι συμμαχίες που δημιουργούνται για τον αγωγό φυσικού αερίου, για το ηλεκτρικό καλώδιο, για τις γεωτρήσεις, για τους τερματικούς σταθμούς υγροποίησης φυσικού αερίου, έχουν αρχίσει να αλλάζουν τα ελληνικά δεδομένα παρόλο που δεν έχει γίνει αντιληπτό από τον πληθυσμό. Μετά την υπογραφή του συμβολαίου για το θαλάσσιο οικόπεδο 2 στο Ιόνιο και τη συνέχεια του διαγωνισμού σε μια νέα περιοχή, οι προοπτικές στο Ιόνιο έχουν αλλάξει. Το ίδιο έχει γίνει με τις δύο θαλάσσιες περιοχές Δυτικά της Κρήτης και Νότιοδυτικά Κρήτης, για την Περιφέρεια Κρήτης. Κατά συνέπεια αυτό πρέπει να ενσωματωθεί στο πλαίσιο των στρατηγικών επιλογών μας. Οι νέες προοπτικές προωθούν και νέες στρατηγικές συμπεριφορές σε συνδυασμό με άλλα κράτη και όχι μόνο με αυτά που λειτουργούσε παραδοσιακά η χώρα. Με την ΑΟΖ, η Ελλάδα μπορεί τώρα να παίξει με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, πράγμα το οποίο ήταν σχεδόν αδιανόητο πριν μερικά χρόνια. Ειδικά με την Αίγυπτο, έχει ενισχυθεί και η θέση μας με την Κύπρο. Αυτές οι αλλαγές έρχονται να βάλουν σε άλλη σειρά τις προτεραιότητες που είχαμε και βλέπουμε πια ότι η ενέργεια αποτελεί καταλυτικό στοιχείο για την ανάκαμψη της οικονομίας αλλά αυτό σημαίνει πρακτικά ότι και οι νέοι έχουν πια επιλογές σε επαγγελματικούς χώρους που δεν υπήρχαν καν. Έτσι οι αλλαγές είναι και δομικές και καινοτομικές για την πατρίδα μας ακόμα και στο επίπεδο του καθενός για το μέλλον. Αυτό βλέπουμε τώρα με ξεκάθαρο τρόπο χωρίς τα εμπόδια της καθυστερημένης και ιδεολογικής προπαγάνδας.