Στο πλαίσιο του 3ου Παγκρήτιου Συνεδρίου για τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στις θαλάσσιες περιοχές της Κρήτης, βλέπουμε ότι η Αρχιεπισκοπή πρωτοστατεί και δείχνει το παράδειγμα προς μίμηση. Είναι ικανή από μόνη της να κινητοποιήσει πολλούς ανθρώπους για να αναδείξει ένα θέμα που θεωρεί σημαντικό για όλο τον Ελληνισμό. Ξεπερνά λοιπόν κάθε εμπόδιο, κάθε μιζέρια, κάθε πίεση για να δείξει που είναι το φως μέσα στο σκοτάδι. Δεν έχει ανάγκη από άλλους φορείς για να προχωρήσει δυναμικά και να ανεβάσει το ηθικό των πιστών με την ενέργειά της. Έχει αντιληφθεί στο πιο ψηλό επίπεδο και μάλιστα επίσημα πόσο σημαντική είναι η ΑΟΖ για το μέλλον της περιοχής, της Ελλάδας και ακόμα γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό δεν περιμένει από άλλους για να κινηθεί, παίρνει πρωτοβουλίες ανάδειξης και τελικά αποτελεί παράδειγμα αντίστασης για άλλους φορείς που δεν τολμούν να εκφραστούν ελεύθερα. Είναι πάντα με το μέρος του λαού και θεωρεί ότι τα κυριαρχικά του δικαιώματα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τα καταπατήσει όποιος και να είναι διότι ακολουθεί το Δίκαιο της Θάλασσας. Έχει εκκλησιαστική στρατηγική σκέψη και βλέπει με ξεκάθαρο τρόπο τα νοητικά σχήματα της Χρονοστρατηγικής. Έτσι με τους υδρογονάνθρακες αναγνωρίζει την αντικειμενική τους αξία και προωθεί έμπρακτα την αξιοποίηση τους από την Περιφέρεια της Κρήτης διότι αυτή πρέπει να παίξει ένα ρόλο κλειδί για την περιοχή και την Ελλάδα. Έτσι πρωτοστατεί όταν βλέπει ότι άλλοι επίσημοι φορείς όχι μόνο δεν ξέρουν καλά το θέμα αλλά το καθυστερούν κιόλας λόγω έλλειψης κατανόησης ή ακόμα εντοπίζει και τη θελημένη άγνοια μερικών που ποντάρουν σε τεχνητές αντιδράσεις για να προωθήσουν τους δικούς τους με κόστος για την Ελλάδα. Αλλά η Αρχιεπισκοπή είναι εδώ για να βάλει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση επειδή έχει την εμβέλεια και τη μεγαλοσύνη να δείξει το μέλλον στον λαό.