Το Κουρδικό απασχολεί όλο και περισσότερο την Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ. Η αλλαγή φάσης που προκάλεσε η μεγάλη συμμαχία μέσω της αντιμετώπισης των τρομοκρατικών δυνάμεων της Daesh, δεν είναι μόνο τοπική αλλά τεράστια. Έτσι οι επιπτώσεις του Κουρδικού αγώνα κι όχι πια μόνο του ζητήματος, αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για μια λεπτομέρεια στην περιοχή αλλά για μια καταλυτική δράση που προκαλεί αντίδραση και δημιουργεί νέα δομικά στοιχεία. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Ιράκ προσπαθεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες που υπήρχαν στο παρελθόν σε σχέση με τους Κούρδους. Διότι βλέπει τώρα με ξεκάθαρο τρόπο ότι η ανεξαρτησία του Κουρδιστάν δεν είναι πια μία ουτοπία αλλά ένα όραμα που ετοιμάζεται για υλοποίηση. Επίσης αντιλαμβάνεται ότι η προσέγγιση της Τουρκίας όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματική αλλά επιδεινώνει την όλη κατάσταση και οδηγεί σε πιο ακραίες διαμάχες λόγω γοήτρου που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα επί της ουσίας. Το Δημοψήφισμα στις 25 Σεπτεμβρίου 2017 δεν ήταν μόνο συμβολικό, έδειξε μια κατεύθυνση με στόχους. Επίσης το γεγονός ότι οι Πεσμεργκά που λειτουργούν ως δυνάμεις κουρδικής ασφάλειας, έλαβαν ενισχύσεις από τις ΗΠΑ τόσο σε συμβουλευτικό επίπεδο όσο και σε στρατηγικό, άλλαξε τα δεδομένα της περιοχής. Αυτό δημιούργησε μια νέα κατάσταση πραγμάτων και για την αυτονομία στο Ιράκ αφού της επέτρεψε να διεκδικήσει ακόμα περισσότερα από την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ. Έτσι η Βαγδάτη αναγκάζεται να δει την Ερμπίλ μ’ ένα διαφορετικό μάτι και να προσπαθεί να βρει ένα κοινό συμμαχικό πλαίσιο πριν αλλάξει οριστικά η κατάσταση δίχως δρόμο επιστροφής όπως το βλέπουμε στην Τουρκία τώρα. Το Κουρδικό γίνεται όλο και πιο ισχυρό και η επιρροή του γίνεται όλο και πιο μεγάλη στην περιοχή αλλά και στο χώρο των διεθνών σχέσεων μεταξύ χωρών που παίζουν ένα ρόλο σημαντικό σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Αν δεν βάζουμε το Κουρδικό μέσα στα στρατηγικά νοητικά σχήματα των οραμάτων μας δεν βλέπουμε πώς λειτουργεί η τοποστρατηγική και η Χρονοστρατηγική στη Μέση Ανατολή.