Η καταστροφή της εκκλησίας από τις αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της βαρβαρότητάς της. Το πλήγμα κατά του τάφου του Αγίου Μάρωνα που είναι προστάτης των Μαρωνιτών μόνο τυχαίο δεν είναι διότι είναι μια από τις κοινότητες που υπάρχουν και στην Κύπρο. Το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς βρίσκεται 15 χιλιόμετρα μακριά από το Αφρίν και δεν υπήρχε κανένας στρατηγικός λόγος να γίνει επίθεση σε αυτή την περιοχή. Αλλά για τη βαρβαρότητα υπήρχε αφού είναι ένας τρόπος να αφανίσει άλλο ένα ίχνος χριστιανοσύνης. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτήν την πράξη που δεν έκαναν ούτε Μογγόλοι στην χειρότερη φάση του επεκτατισμού τους. Όμως για την Τουρκία δεν είναι κάτι το παράξενο ούτε το περίεργο. Είναι μέσα στην στρατηγική της και ειδικά στην εξωτερική πολιτική της να καταστρέφει ανεπανόρθωτα μνημεία ενός πολιτισμού που όχι μόνο δεν σέβεται αλλά επί της ουσίας μισεί γιατί θέλει την εξολόθρευση του στην περιοχή που την ενδιαφέρει. Η Τουρκία θεωρεί ως κράτος ότι έχει κάθε δικαίωμα στην περιοχή κι ότι μπορεί να καταπατήσει έναν ολόκληρο λαό. Κάνει όμως ένα τρομερό λάθος και θα έχει τεράστιο κόστος στη συνέχεια διότι ούτε οι Κούρδοι ξεχνούν, ούτε η Ανθρωπότητα τη βαρβαρότητα. Έτσι κάθε πράξη καταστροφής θα είναι και κατηγορία που θα καταλήξει σε καταδίκη. Διότι η συνειδητή καταστροφή ενός μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς είναι ένα έγκλημα που πληγώνει την Ανθρωπότητα και όχι μόνο την περιοχή. Γι’ αυτό τον λόγο όσοι προσέχουν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας ξέρουν πια ότι η Τουρκία έχει μια εχθρική συμπεριφορά που είναι απαράδεκτη. Είμαστε λοιπόν όλοι υπεύθυνοι για την απραξία μας αν δεν κάνουμε τίποτα για να σταματήσουμε αυτά τα εγκλήματα που την βάζουν στο ίδιο επίπεδο με την τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Είναι καθήκον όλων να προστατέψουμε την παγκόσμια κληρονομιά.