Αυτήν την περίοδο ακούμε πολλά από την Τουρκία και ακόμα περισσότερα από τους δικούς μας που αναδεικνύουν κάθε λεπτομέρεια αν αυτή εμπεριέχει κινδυνολογία. Έτσι σε όποιο θέμα και να αναφερόμαστε, πάντα υπάρχει κάτι να πουν σε σχέση με την Τουρκία. Κανένας όμως δεν λέει ποτέ ότι η ελληνική ΑΟΖ δεν αποτελεί Casus Belli για την Τουρκία, ενώ υπάρχει θέμα ακόμα και για τα 12 ΝΜ. Η αλήθεια είναι ότι όσο και να μιλά η Τουρκία, βρίσκεται, θέλει δεν θέλει, εκτός ενεργειακής σκακιέρας. Επίσης το γεγονός ότι τα στρατηγικά κοιτάσματα της ελληνικής ΑΟΖ βρίσκονται στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης δεν την βοηθούν καθόλου για να προωθήσει την καθυστερημένη έννοια της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Διότι ακόμα κι αν η Τουρκία γινόταν μια δημοκρατική χώρα και συμφωνούσαμε μαζί της για τα σύνορα, την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, πάλι δεν θα υπήρχε πλαίσιο για συνεκμετάλλευση. Είναι λοιπόν καλό να συνεχίσουμε την ενεργειακή μας πορεία εκεί όπου υπάρχουν στρατηγικά κοιτάσματα, χωρίς να δίνουμε σημασία σε κάθε κίνηση της Τουρκίας, αφού το σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε στρατηγικές συμμαχίες με μεγάλες δυνάμεις που έχουν κοινά συμφέροντα μαζί μας λόγω υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ, διότι με αυτόν τον τρόπο θωρακίζουμε την άμυνά μας κι ενισχύουμε τις σχέσεις μας προκαλώντας στρατηγικούς δεσμούς σε μια περιοχή που ανήκει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο, για να ενισχύσουμε με την πάροδο του Χρόνου τη γεωπολιτική μας αξία.