Όταν ένας πρόεδρος μιας χώρας αναγκάζεται να κάνει όλο και περισσότερες προκλητικές δηλώσεις, αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει εσωτερικές δυσκολίες και ότι πρέπει να φανεί ότι κυριαρχεί πάνω στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό ισχύει σε διαφορετικά επίπεδα και για την Τουρκία και για τα Σκόπια. Διότι βλέπουμε ότι παρουσιάζονται όλο και περισσότερα εμπόδια στην πορεία, παρόλο που έλεγαν αρχικά ότι βρισκόμαστε στο παρά πέντε μιας λύσης. Αλλά ακόμα και η απαράδεκτη λύση, δυσκολεύεται να βρεθεί. Και μας θυμίζει τα θέματα υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία. Ό,τι και να λένε οι διπλωμάτες και ειδικά οι επαγγελματίες, το μόνο που είναι ξεκάθαρο είναι ότι τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. Διότι όταν έχουμε χώρες που ζητούν παράλογα πράγματα, δεν υπάρχει πλαίσιο για συμβιβασμούς και ειδικά έντιμους. Διότι το μόνο που θα ήθελαν είναι μία εγκατάλειψη των θέσεών μας. Δηλαδή να μην απολαμβάνουμε τα δικαιώματα που μας δίνει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας. Είναι λοιπόν προτιμότερο να βασιστούμε πάνω στη στρατηγική και την ενέργεια για να επιλύσουμε προβλήματα πολιτικής και οικονομίας, αλλιώς σπαταλάμε αδίκως χρόνο διαχείρισης κρίσεων δίχως να υπάρχουν προοπτικές για την πατρίδα μας. Διότι η διπλωματία έδειξε ήδη τα όριά της. Δεν ξέρει να παίζει ορθολογικά πάνω σε καμία σκακιέρα, όταν υπάρχει ένταση και δεν απαντά στρατηγικά σε ερωτήματα που προκαλούν κρίσεις.