Ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream που ξεκίνησε το 2005 και ενεργοποιήθηκε το 2012, είχε ήδη προκαλέσει προβλήματα λόγω Σουηδίας, Φινλανδίας, Πολωνίας και Βαλτικών χωρών επειδή η διαδρομή του αφορούσε άμεσα τις θαλάσσιες ζώνες τους. Βέβαια υπήρχε επίσης η κριτική ότι η Γερμανία λειτουργούσε μόνο και μόνο προς όφελός της, αφού η τροφοδότηση ήταν αποκλειστικά για την ίδια. Παράλληλα έθεσε σε κίνδυνο τον ανταγωνισμό της περιοχής δίνοντας ένα σοβαρό προβάδισμα στη ρωσική εταιρεία, πράγμα το οποίο της επέτρεψε να κυριαρχήσει στην περιοχή. Τώρα με το Nord Stream 2 που είναι στην ουσία ο διπλασιασμός του προηγούμενου αγωγού, τα ίδια προβλήματα και οι ίδιες παρατηρήσεις γίνονται και πιο μεγάλες και πιο σκληρές. Η Πολωνία ειδικά βλέπει ότι θα είναι εκτός της μεγάλης μεταφοράς κι έχει σίγουρα στο μυαλό της το παράδειγμα της Ουκρανίας, βλέπει ότι οικονομικά όχι μόνο δεν θα έχει κανένα όφελος, αλλά σίγουρα ότι θα υποστεί κόστος και σε πολιτικό επίπεδο, βλέπει μία συμμαχία μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας που της θυμίζει μιά παλαιότερη που ήθελε να ξεχάσει. Ανάλογα θέματα έχουν και οι Βαλτικές χώρες. Τώρα το θέμα είναι ότι ο αγωγός Nord Stream 2 πρέπει να γίνει αποδεκτός και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ αυτή βλέπει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαφωνίες, αφού θα ήθελε γενικά να απεξαρτηθεί από τη Ρωσία, ενώ αυτό το έργο την ξαναβάζει στο προηγούμενο πλαίσιο. Αυτό είναι το υπόβαθρο πάνω στο οποίο παίζει και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ.