Οι περισσότεροι Χριστιανοί έχουν την εντύπωση ότι όλοι οι Μουσουλμάνοι είναι ίδιοι. Όμως είναι ένα τεράστιο θρησκευτικό λάθος που έχει στρατηγικές επιπτώσεις. Αυτό το μείγμα δεν έχει νόημα σε βάθος χρόνου αλλά ούτε επί του παρόντος. Αν δεν βλέπουμε τις διαφορές μεταξύ σουνιτών και σιιτών πώς να καταλάβουμε τι σημαίνουν οι αιρετικοί ουαχαμπίτες. Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός όχι μεταξύ των παραδοσιακών διαφορών αλλά σε σχέση με τη δράση και τον σεβασμό προς τις άλλες θρησκείες. Δεν μπορούμε να αποδεκτούμε μια θρησκεία βαρβαρότητας που θέλει να εξοντώσει όλες τις άλλες επειδή θεωρεί ότι κατέχει τη μοναδική αλήθεια. Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε μια θρησκεία που δεν σέβεται τις γυναίκες. Και τη διαφορά τη βλέπουμε και με το Κουρδιστάν όπου οι γυναίκες είναι μαχητές στο ίδιο επίπεδο με τους άντρες σε όλες τις φάσεις της απελευθέρωση αυτού του λαού. Πώς θα μπορούσαμε λοιπόν να μη βλέπουμε τη διαφορά. Γι’ αυτόν τον λόγο αυτό που έχει σημασία είναι ο σεβασμός προς αυτή τη διαφορά. Διότι πρέπει ν’ αντιληφθούμε ότι υπάρχει πολιτισμικός πόλεμος εντός του μουσουλμανικού πλαισίου και πρέπει και εκεί να πάρουμε μια θέση δίκαια για να προστατέψουμε τους αθώους όποια και να είναι η θρησκεία τους. Αλλιώς δεν έχει νόημα να λέμε ότι ανήκουμε στην Ανθρωπότητα κι ότι πιστεύουμε. Διότι η αγάπη μας δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στους δικούς μας. Για τους Δίκαιους οι δικοί τους είναι όλη η Ανθρωπότητα κι όχι κάποια γειτονιά.