Ο πληθωρισμός της Τουρκίας έχει ξεπεράσει όλα τα προηγούμενα επίπεδα. Ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν 6% το 2012, 7,49% το 2013, 8,17% το 2014, 8,8% το 2015, 8,5% το 2016 και 11,9% το 2017. Το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της αύξησης είναι η θεαματική πτώση της τουρκικής λίρας, αφού το 2011 αντιστοιχούσε σε 0,5 Eυρώ ενώ τώρα έχει φτάσει 0,22 Eυρώ. Το αληθινό πρόβλημα δεν είναι καθαρά οικονομικό, προέρχεται από τις απαιτήσεις του δικτάτορα αυτής της χώρας. Μπορεί να υπάρχει πραγματικά ένα υψηλό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και χαμηλά επιτόκια, αλλά αυτή η οικονομία φούσκας έχει δημιουργηθεί μόνο και μόνο για το φαίνεσθαι της πολιτικής. Έτσι η οικονομική ανάπτυξη έχει σαθρά θεμέλια, διότι η κεντρική τράπεζα δεν αντισταθμίζει το χαμηλό επιτόκιο. Αυτή η προσέγγιση θυμίζει τις κινήσεις του δικτάτορα της Ρουμανίας Nicolae Ceaușescu που χρησιμοποιούσε την οικονομία για να τρομοκρατήσει τον λαό του και ήθελε πάντα η οικονομία αυτής της δικτατορίας να φαίνεται δυναμική για να δικαιολογήσει το σύστημα της ιδεολογίας του. Έτσι και τώρα αυτός που παρουσιάζεται ως Πρόεδρος της Τουρκίας εκμεταλλεύεται όλα τα γρανάζια του συστήματος για να φανεί ο μόνος ισχυρός άντρας όλης της Τουρκίας και παρουσιάζει σκλάβους σαν να είναι φανατικοί του καθεστώτος του. Η συστηματοποίηση, ο εθνικισμός, ο ακραίος ισλαμισμός είναι εργαλεία που χρειάζονται την οικονομία ακόμα κι αν αυτή δεν έχει πια νόμισμα. Το πρόβλημα είναι ότι άλλες χώρες γειτονικές ακόμα θεωρούν ότι πρόκειται για μια ισχυρή χώρα. Ας ανοίξουν τα μάτια για να δουν την αλήθεια και να την αντιμετωπίζουν με στρατηγικό τρόπο κι όχι να μένουν σε παλιά σχήματα που έχουν καταρρεύσει.