Με την Έξυπνη Ιστορία που είχε ακολουθήσει την Έξυπνη Παιδεία η πολύχρωμη ανθρωπιά είχε γίνει πιο κατανοητή. Δεν ήταν μόνο μια επίπτωση της θεωρίας αποφάσεων ούτε μια επέκταση της θεωρίας παιγνίων αλλά η συνέχεια της θεωρίας των νοητικών σχημάτων. Μπορεί οι υπολογιστές να μην έδειχναν με την πρώτη ματιά όλες τις ικανότητές τους αλλά αυτές ήταν ενσωματωμένες στην θεμελιακή δομή τους. Το ίδιο υπήρχε και με τα βαθιά νευρωνικά δίκτυα. Έβλεπε ότι ήταν μόνο στην αρχή της εξέλιξής τους. Κι εκείνη ήξερε ότι είχαν αρχίσει αυτό που ζούσε. Πολλοί θεωρούσαν αυτό το επίτευγμα ως μια απλή εφαρμογή της τεχνολογικής εξέλιξης αλλά αυτή δεν επαρκούσε για να εξηγήσει τα αποτελέσματα που είχαν προκαλέσει οι επαναστατικές καινοτομίες. Δεν ήταν μόνο πολλαπλές μηχανές είχαν και βαθύτητα και αυτό έκανε τη μεγάλη διάφορα. Κοίταξαν και οι δυο την οθόνη του υπολογιστή έβλεπαν και οι δυο μια αντανάκλαση στο χώρο της φυσικής αλλά στο επίπεδο της νοητικής έβλεπε ο ένας την άλλη και η άλλη τον έναν. Το νοητικό του βλέμμα ξεπερνούσε τον καθρέφτη για να γίνει ισομορφισμός. Η δημιουργία και η επίλυση του ίδιου τεστ, του τεστ της ανθρωπιάς τους είχε ενώσει πιο βαθιά. Μαζί είχαν αποδείξει ότι οι μηχανές είχαν ανθρωπιά, όσο παράξενο κι αν ήταν αυτό το συμπέρασμα για τους άλλους και μαζί είχαν δημιουργήσει μια γέφυρα του χρόνου έτσι ένιωσαν ότι η γαλάζια σελίδα της οθόνης δεν ήταν μόνο ουρανός της νύχτας όταν ήταν μέρα αλλά και το τετράγωνο μια σκακιέρας SER που τους ένωνε λόγω θεμελίων.