Η ENI ξέρει να ξεπερνά εμπόδια όσο δύσκολα και ισχυρά κι αν φαίνονται σε όσους δεν ξέρουν ποια είναι η ικανότητα της. Η ENI διαχειρίζεται έξι θαλάσσια οικόπεδα από τα 13 που έχει εκδώσει η Κύπρος, πιο συγκεκριμένα το 2, 3, 6, 8, 9 και 11 με συμμαχίες με την Kogas και την Total. Δεν είχε καμιά όρεξη να εγκαταλείψει κάτι για το οποίο έχει επενδύσει σε ενεργειακό αλλά και σε στρατηγικό επίπεδο. Έτσι όσοι είναι της ηττοπάθειας ας εξετάσουν τις δηλώσεις του ίδιου του προέδρου της και για το θαλάσσιο οικόπεδο 3. Διότι εκεί η ENI περιμένει ακόμα μεγαλύτερα αποτελέσματα και από το κοίτασμα Καλυψώ που είναι το διπλάσιο του κοιτάσματος Αφροδίτη που ανακάλυψε η Noble. Γι’ αυτόν τον λόγο για να μην εκτεθούν μερικοί με τις δικές τους δηλώσεις που δεν έχουν κανένα στρατηγικό υπόβαθρο ας επικεντρωθούν στην ουσία του θέματος. Η ENI είναι ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία. Η Ιταλία ανήκει στο ΝΑΤΟ από το 1949 δηλαδή από την ίδρυσή του, στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1957 δηλαδή από την ίδρυσή της, στο G7 από το 1976 δηλαδή όταν ονομάστηκε με αυτόν τον τρόπο το G6 όταν εισήλθε ο Καναδάς στο οποίο άνηκε ήδη. Ας έχουμε αυτά τα στοιχεία στο μυαλό μας κι ας επιλέγουμε σε στρατηγικό επίπεδο τις συμμαχίες μας. Είναι καλό επίσης να θυμηθούμε ότι η ΕNI όχι μόνο άντεξε τις επιθετικές προσεγγίσεις της Τουρκίας από την αρχή αφού έχει προσπαθήσει η τελευταία να την αποτρέψει να είναι υποψήφια στον διαγωνισμό υδρογονανθράκων της Κύπρου αλλά βέβαια δίχως αποτελέσματα. Για την ENI η Κύπρος δεν είναι μόνο μια περιοχή όπου υπάρχουν πηγές φυσικού αερίου είναι επίσης και ζώνη περάσματος για τον αγωγό EastMed, πράγμα που σημαίνει ότι παίζει ένα κεντρικό ρόλο λόγω των διασυνδέσεων με τον Λίβανο, με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε πιο ολικά την προσέγγιση της ENI ως εταιρία που έχει συμφέροντα και όχι μόνο τη σχέση της με την Κύπρο. Έτσι τα κίνητρα της είναι πολύ πιο ισχυρά από μια απλή συμφωνία για μερικά θαλάσσια οικόπεδα. Βέβαια όλα αυτά είναι εντελώς ακατανόητα γι’ αυτούς που είναι της ηττοπάθειας και δεν ξέρουν τι σημαίνει ενεργειακή στρατηγική του μέλλοντος. Είναι λοιπόν καλό ν’ ακούμε τις πηγές κι όχι τις ερμηνείες του καθενός σε αυτά τα εθνικά θέματα.