Ο Απόστολος Πέτρος μαζί με τον Απόστολο Ιάκωβο εκπροσωπούν τους Εβραίους που έγιναν Χριστιανοί μέσω Διδασκαλίας του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος εκπροσωπεί τους παγανιστές που έγιναν Χριστιανοί επειδή πίστεψαν ότι ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας. Έτσι οι πρώτοι θεωρούσαν ότι η σωτηρία προερχόταν από την τήρηση των κανόνων της Τόρα, ενώ οι δεύτεροι από την πίστη στον Μεσσία. Αυτές οι τάσεις είχαν διαφορετικά σημεία έναρξης αλλά κοινό στόχο και μ’ αυτήν την έννοια αποτελούν στρατηγικό μείγμα. Το θέμα της περιτομής παρουσιάστηκε με την ύπαρξη Χριστιανών που δεν ήταν Εβραίοι αρχικά και κατά συνέπεια δεν είχαν κάνει περιτομή οχτώ ημέρες μετά τη γέννησή τους. Η περιτομή ήταν ιατρικά δύσκολη για έναν ενήλικα εκείνη την εποχή και μάλιστα απαγορευμένη στην ρωμαϊκή κοινωνία για έναν μη Εβραίο. Έτσι ο Απόστολος Πέτρος με την αποδοχή του Αποστόλου Ιακώβου στα Ιεροσόλυμα αποφασίζει ότι αφού ο Θεός είχε καθαρίσει την καρδιά των παγανιστών μέσω της πίστης στον Μεσσία δεν υπήρχε ανάγκη να υποστούν τον ζυγό της Τόρα. Έτσι λύθηκε το πρόβλημα της περιτομής για τους άντρες. Όταν ο Απόστολος Παύλος επιστρέφει το 58 στα Ιεροσόλυμα, οι Πράξεις των Αποστόλων καταγράφουν ότι τον υποδέχεται ψυχρά ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος, διότι τον κατηγορούν ότι έχει διδάξει στους Εβραίους της Διασποράς την Απόσταση σε σχέση με τους κανόνες της περιτομής και της διατροφής για τα παιδιά τους. Και αυτή η κατηγορία θα οδηγήσει στη φυλάκιση του Αποστόλου Παύλου. Όμως το έργο του παρέμεινε διότι γενίκευσε την πρώτη απόφαση και έδειξε ότι η πίστη στον Μεσσία ήταν σωτηρία που δεν είχε ανάγκη από άλλον κανόνα.