Λόγω της διαχρονικής αξίας τους, τα παραμύθια αποτελούν ένα φυσιολογικό εργαλείο για την Έξυπνη Παιδεία. Και αυτό είναι ειδικά αποτελεσματικό σε μικρές ηλικίες, αφού επιτρέπει το παραμύθι να κρατήσει μνήμη και να παράγει χαρά. Το παραμύθι επειδή επικεντρώνεται σε απλά δομικά υλικά που συνδέονται με ισχυρούς δεσμούς, κρατά την ουσία και αφήνει τις αναλυτικές λεπτομέρειες που μπορούν να αποτελούν ακόμα και παραπληροφόρηση. Έτσι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα παραμύθια που έχουν μέσα τους αυτό το δομικό υλικό για να μελετήσουμε στη συνέχεια τις ερμηνείες των γνώσεων που διαχειρίζεται. Είναι όμως αποτελεσματική και η δημιουργία ενός παραμυθιού για την εισαγωγή νέων εννοιών και ζητημάτων. Πώς να μιλήσουμε σε μικρούς ανθρώπους για την ουσία της γενοκτονίας δίχως να τους πληγώσουμε ήταν ο σκοπός του παραμυθιού: Η Φωτεινή και ο Δράκος. Και πρόσφατα σε Συνέδριο στην Κύπρο είδαμε πώς ένα νηπιαγωγείο της Γλυφάδας είχε δημιουργήσει ένα παραμύθι για να γίνει κατανοητή η εισβολή και η κατοχή της Κύπρου. Σε αυτό το πλαίσιο μάλιστα οι μικροί μαθητές έχουν και ένα ενεργό ρόλο, αφού συμμετέχουν στη δημιουργία. Με αυτόν τον τρόπο κωδικοποιούν και οι ίδιοι αυτό που θέλουν να θυμηθούν, αφού μάθουν μέσω νοημοσύνης και σκέψης πώς λειτουργεί η σκέψη της Ανθρωπότητας.