Για την Ανθρωπότητα, ο Ελληνισμός λόγω της εξωστρέφειάς του στον τομέα των γνώσεων και των επιστημών, είναι μια θετική έννοια από την εποχή της Αρχαιότητας και μπορούμε μάλιστα να δηλώσουμε ότι ο φιλελληνισμός γεννήθηκε λόγω του συμβολισμού της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Με αυτήν την έννοια που δίνει σημασία στον λαό μέσω του δήμου, έχουμε το αρχικό στάδιο της συνειδητοποίησης ότι έχουμε ένα κομμάτι Ανθρωπότητας. Μάλιστα οι γενοκτονίες στρέφονται επί της ουσίας κατά της Ανθρωπότητας κι όχι μόνο κατά ενός λαού. Υπάρχει λοιπόν μονοπάτι που συνδέει άμεσα τον Ελληνισμό με την Ανθρωπότητα, αλλά ποιος κατανοεί ότι αυτή η επινόηση λέγεται ανθρωπιά. Η ανθρωπιά ως θεμελιακό στοιχείο μπορεί να ερμηνευτεί ως παρουσία της Ανθρωπότητας στους ανθρώπους και όχι μόνο ως ανθρώπινο στοιχείο που προέρχεται από τους ανθρώπους. Έτσι ο Ελληνισμός με την εξωστρέφεια που χαρακτηρίζει την προμηθειακή σκέψη, είναι εργαλείο ανθρωπιάς που βοηθάει. Κατά συνέπεια μια πρόταση εκ μέρους του Ελληνισμού για την καθιέρωση των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας αποτελεί ένα καταλυτικό πλαίσιο για να δούμε επί του πρακτέου την υλοποίησή τους. Έτσι τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας μπορούν να λειτουργήσουν ως συνέχεια της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών του 1948 και να δείξουν ότι είναι εφικτό να πάμε και πιο πέρα από τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων λαών που αναγνωρίστηκαν το 2007 από τα Ηνωμένα Έθνη.