Έπρεπε να διαλέξουν ένα βιβλίο για να το παρουσιάσουν στη συνέχεια στους συμμαθητές τους. Η επιλογή ήταν ελεύθερη βέβαια αν και ο καθηγητής με το χαρακτηριστικό του μούσι περίμενε περισσότερο παιδικές επιλογές. Κι ενώ είχε φανταστεί τι θα διάλεγαν μερικά παιδιά ξαφνιάστηκε όταν είδε το βιβλίο που κρατούσε ο μικρός άνθρωπος. Ήταν από τα λεγόμενα βιβλία τσέπης αλλά το λογοτεχνικό του υπόβαθρο δεν ταίριαζε ηλικιακά σε καμία περίπτωση. Έτσι φυσιολογικά ρώτησε αν το είχε διαβάσει εξ ολοκλήρου αλλά από την απάντηση που πήρε δεν τόλμησε να επανέλθει. Ήταν θέμα σεβασμού προς τον συγγραφέα του ρομαντικού έργου. Κάθισε λοιπόν ν’ ακούσει προσεκτικά την παρουσίαση του βιβλίου αλλά γρήγορα κατάλαβε πως δεν ήταν μόνο αυτό αλλά μια γνήσια ανάλυση. Άκουγε τον μικρό άνθρωπο να μιλά σαν μεγάλο και παρόλο που ήταν μαθητής του επίσημα, είχε την εντύπωση ότι άκουγε συνάδελφο. Και το βάθος της ανάλυσης δεν ήταν φυσιολογικό. Σαν να άκουγε την προσέγγιση ενός υπολογιστή που πρόσεχε κάθε λεπτομέρεια αλλά στο τέλος κατάλαβε ότι ήταν η αγάπη του μικρού ανθρώπου για αυτό το έργο που άλλαζε τα πάντα και υποσχέθηκε να το ξαναδιαβάσει με άλλο βλέμμα όταν τελείωσε το φαινόμενο που είχε αντικρίσει.