Οι διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό, ενώ δεν έχουν καμία ουσιαστική βάση σε στρατηγικό επίπεδο, έχουν αποδείξει ότι το παραπέντε σημαίνει μήνες και τα τελευταία λεπτά, ημέρες έως εβδομάδες. Αυτή η ορολογία που συνεχώς απαξιώνει την έννοια του χρόνου, είναι ενδεικτική για άτομα που δεν σέβονται την ιστορία, επειδή θεωρούν ακόμα πως έχει πεθάνει. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούν ότι μπορούν να γράψουν το μέλλον χωρίς να υπάρξει καμία αντίσταση, αφού θέλουν να πουν τα καλά νέα στους κατοίκους των δύο χωρών. Το ερώτημα είναι αν μιλούν για τους λαούς αυτών των κρατών. Μήπως ασχολούνται μόνο με τους ψηφοφόρους επειδή έχουν μια κομματική προσέγγιση; Διότι επί της ουσίας δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα ούτε για το όνομα, ούτε για το erga omnes. Κι αν σκεφτούμε ότι όλο αυτό είναι εκτός πλαισίου για τον Ελληνισμό, αφού δεν θέλει τη χρήση της λέξης Μακεδονία και βασίζεται αποκλειστικά στην έννοια του συμβιβασμού, τι να περιμένουμε. Προσπαθούν και οι δύο πλευρές όχι για να λύσουν ένα εθνικό θέμα, αλλά για να επιβιώσουν πολιτικά αφού δεν υπάρχει στρατηγική. Μόνο με εντυπώσεις φτάνεις έως τη διπλωματία αλλά η πολιτική χρειάζεται στρατηγική για να γράψει ιστορία. Αυτό όμως το νοητικό σχήμα είναι άγνωστο, όταν δεν πιστεύεις στην έννοια του Έθνους.