Ό,τι και να έχει ειπωθεί τόσο καιρό, τώρα που μπορούμε να διαβάσουμε τα 20 άρθρα της Συμφωνίας, δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία για τέτοιο απαράδεκτο συμβιβασμό. Η Συμφωνία δεν παραδίδει μόνο το όνομα της Μακεδονίας, αλλά μειώνει συστηματικά τις θέσεις της Ελλάδας για να υπάρξει μια πλασματική ισορροπία μεταξύ των δύο χωρών. Από ό,τι φαίνεται έχει ξεχάσει η διαπραγματευτική ομάδα ότι τα Σκόπια δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, ενώ είμαστε κράτος-μέλος από το 1981 και το 1952. Η Ελλάδα διαθέτει μια κυρίαρχη στρατηγική κι όμως η Συμφωνία προσπαθεί με τεχνάσματα να την μηδενίσει λες και δεν υπάρχει. Ουσιαστικά η Συμφωνία αποδέχεται τα πάντα από την πλευρά της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα της ονομασίας, της ιθαγένειας, της γλώσσας και δεσμεύεται να υποστηρίξει την ενταξιακή πορεία των Σκοπίων τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης γίνονται απαράδεκτοι συμβιβασμοί για τη χρήση του Αιγαίου Πελάγους από τα Σκόπια και ουσιαστικά για την αξιοποίηση από αυτά της ελληνικής ΑΑΟΖ, πράγμα το οποίο επιβεβαιώνεται και ενεργειακά με το θέμα των υδρογονανθράκων και των αγωγών. Και όλα αυτά για ποιον λόγο; Ποιο μπορεί να είναι το όφελος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό; Και η απάντηση είναι απλή: κανένα. Το μόνο όφελος που υπάρχει είναι καθαρά ιδεολογικό γιατί αυτοί που πίστευαν τόσα χρόνια στη Σοσιαλιστική Μακεδονία προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να δικαιωθούν, διότι επί της ουσίας δεν πιστεύουν στην έννοια του Ελληνικού Έθνους. Για αυτό η Συμφωνία είναι απαράδεκτη.