Η πρόταση δυσπιστίας θα κατατεθεί παρόλο που μερικοί δεν το πιστεύουν. Στην ανάλυση τους εξετάζουν μόνο και μόνο το θέμα του αποτελέσματος και όχι της όλης διαδικασίας. Έτσι έχουν την εντύπωση ότι αποτελεί μια κίνηση που δεν αξίζει σε εθνικό επίπεδο και προκαλεί πολιτικό κόστος. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Πρώτον θα καταγραφεί η διαφοροποίηση θέσης και η αντιπολίτευση, τουλάχιστον η αξιωματική δεν θα είναι στο ίδιο πακέτο. Δεύτερον, η δυσπιστία ανάλογα με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ρωγμές στην κυβέρνηση αλλά και σε κόμματα που έχουν απόψεις που ταυτίζονται, διότι με αυτή τη διαδικασία ο κάθε βουλευτής θα είναι υπεύθυνος σε προσωπικό επίπεδο και όχι μόνο μέσω του κόμματος του. Αυτό σημαίνει ότι μερικοί θα φτάσουν στα όρια των αντοχών τους διότι θα δουν άμεσα τις πολιτικές επιπτώσεις. Δεν μπορεί να λες ότι παλεύεις για το έθνος και στη συνέχεια να μην αντιστέκεσαι σε τέτοιου τύπου συμφωνίες. Το γεγονός ότι όλοι πια έχουν πρόσβαση στα 20 άρθρα της Συμφωνίας δεν επιτρέπει καμιά δικαιολογία. Έτσι οι τεχνητές και βέβαια και οι ψεύτικες συμμαχίες θα φανερωθούν και θα εκθέσουν τα συμβαλλόμενα μέλη τους. Η δυσπιστία άλλωστε δεν αποσκοπεί αποκλειστικά στο εθνικό θέμα του Σκοπιανού. Είναι κι ένας τρόπος να στιγματιστούν μερικοί βουλευτές που το παίζουν σε δύο ταμπλό για να μην έχουν κόστος. Όμως όλοι βλέπουν τις προετοιμασίες που υπάρχουν για τις επόμενες εκλογές όποτε και να γίνουν αυτές. Έτσι η δυσπιστία θα λειτουργήσει ως καταλυτικό εργαλείο που θα προκαλέσει αντιδράσεις. Κι ο καθένας θα πρέπει να κάνει αναγκαστικά κίνηση.