Και στον χώρο των κομμάτων δεν έχει μεγάλη σημασία το τι λες και πώς το λες, αλλά το τι κάνεις. Έτσι όταν πια φαίνονται τα προβλήματα που έχεις προκαλέσει και μάλιστα σε εθνικό επίπεδο, τα λόγια και οι δικαιολογίες δεν επαρκούν όταν παρουσιάζεις τον εαυτό σου ως εθνικό κόμμα. Αυτό φαίνεται με ξεκάθαρο τρόπο όταν σ’ εγκαταλείπουν στελέχη σου σε όλα τα επίπεδα. Αλλά βέβαια το χειρότερο έρχεται μετά και αυτό αφορά στους ψηφοφόρους όταν αυτοί λοιπόν που είχαν εμπιστευτεί ένα κόμμα που έλεγε ότι έχει κόκκινες γραμμές, πάνω σε εθνικά θέματα, συνειδητοποιούν τι έχει γίνει λόγω διπλωματίας και κομματισμού, τότε αυτοί όχι μόνο αποχωρούν, αλλά λειτουργούν και ως κράχτες δυσπιστίας. Έτσι τελειώνει και μια ψευδαίσθηση, διότι είναι στα δύσκολα που φαίνεται η πολιτική αξία ενός κόμματος της Δημοκρατίας. Οι ψηφοφόροι που έχουν τύψεις και ενοχές δεν μπορούν να συγχωρέσουν τέτοια τραγικά λάθη για την πατρίδα μας. Αυτό το κόμμα περνά λοιπόν σε άλλη φάση που οδηγεί από τον εκφυλισμό στην κατάρρευση. Και δεν είναι πια ανάγκη να ασχολούμαστε μαζί του, διότι όσοι έχουν μία αξιοπρέπεια δεν πρόκειται να παραμείνουν στις θέσεις τους. Αυτό το άδοξο τέλος δεν μας προβληματίζει, διότι ήταν αναμενόμενο, αφού η ηγεσία του συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να έχει μέλλον και έτσι έκανε ό,τι μπορούσε απλώς για να διατηρήσει έδρες εξουσίας. Σε κλασικές περιπτώσεις, αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα, αλλά τώρα σε ένα εθνικό αγώνα, όπου κινδυνεύει η μνήμη και η ιστορία της πατρίδας, είναι ασυγχώρητο. Τώρα θα εμφανισθούν μαχητές χωρίς ενδοιασμούς μετά την απελευθέρωση από τα δεσμά του κόμματος.