Αν η εξουσία φοβάται κάτι είναι οι πορείες και τα Συλλαλητήρια διότι μέσω τους εκφράζεται ελεύθερα ο ελληνικός λαός δίχως να υπάρχει λογοκρισία. Δεν είναι πολιτικό το θέμα του Σκοπιανού, είναι καθαρά εθνικό και αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μια ιδεολογική υπόθεση που έχει το δικαίωμα να σβήσει την ιστορία μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει συμφέροντα κομματισμού. Όλοι έχουμε καταλάβει πια ότι οι λεγόμενες πιέσεις του εξωτερικού είναι ανύπαρκτες και ότι το όλο θέμα των διαπραγματεύσεων ήταν καθαρά μια ιδεολογική πρωτοβουλία της εξουσίας για να κλείσει ένα θέμα που άρχισε για την κομματική ιστορία το 1949. Όμως αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν πέραση στην Ελλάδα διότι είμαστε μια χώρα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και δεν θέλουμε να υποστούμε την πολιτική μιας ιδεολογίας που παράγει γενοκτονίες ανά τον κόσμο. Κατά συνέπεια οι πορείες και τα Συλλαλητήρια είναι απαραίτητα για να αλλάξουν την κατάσταση. Και αυτό γίνεται αφού υπάρχει και στρατηγική σε εθνικό επίπεδο. Κάθε πορεία πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο στόχο για να συμμετέχει ενεργά με το έργο της στην όλη προσπάθεια αποτροπής της Συμφωνίας. Διότι αυτές οι υπογραφές που έπεσαν δεν έχουν τίποτα το οριστικό. Πρέπει λοιπόν να αποφύγουμε να φτάσουμε σε αυτό το στάδιο με κάθε τρόπο. Πρέπει οι βουλευτές να είναι ενημερωμένοι για το τι διαδραματίζεται και να ξέρουν τα είκοσι άρθρα, διότι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την άγνοιά τους. Άλλωστε τα Συλλαλητήρια και οι πορείες θα είναι τα πρώτα πράγματα που θα απαγορεύσει η Συμφωνία μέσω της Κοινής Επιτροπής όπως το προβλέπει το άρθρο 6. Ας τα κάνουμε λοιπόν όσο δεν είναι απαγορευμένα από την εξουσία του κομματισμού.