Η Μακεδονία, αυτή που προσπαθεί το προσύμφωνο να ονομάσει βόρεια περιοχή του πρώτου μέρους, άρχισε την αντεπίθεσή της, ακόμα και θεσμικά. Διότι οι Περιφερειάρχες της Δυτικής Μακεδονίας και Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κατάλαβαν ότι δεν είχαν τίποτα να περιμένουν από την κεντρική εξουσία όσον αφορά στην επίλυση του Σκοπιανού. Έτσι όλοι οι δήμοι σε παμμακεδονικό επίπεδο αποφάσισαν να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους για να σώσουν αυτό το κομμάτι της πατρίδας που ονομάζεται Μακεδονία. Δεν μπορούν να αποδεχθούν αυτή την τρομερή ήττα που αποτελεί η λεγόμενη συμφωνία. Η Ανατολική, η Κεντρική και η Δυτική Μακεδονία δεν έχουν καμία όρεξη να τις συγχέουν με τα Σκόπια και η αξιοπρέπεια του θέματος ξεπερνά κατά πολύ τις διαπραγματεύσεις. Και μη ξεχνάμε ότι αυτές οι τρεις περιοχές που αποτελούν τη Μακεδονία, έχουν μεγαλύτερο πληθυσμό από τα Σκόπια. Έτσι δεν μπορούν να δεχτούν υπογραφές που τις δεσμεύουν χωρίς να την έχουν αποδεχθεί επίσημα. Ουσιαστικά απέναντι στα Σκόπια είναι ήδη κράτος που υπάρχει μόνο και μόνο με την ίδια την Μακεδονία. Ας είμαστε λοιπόν στρατηγικά ορθολογικοί και ας μην ξεχνάμε τα νέα δεδομένα που αλλάζουν τα πάντα στην περιοχή. Και τώρα που μάθαμε ότι πρόκειται όντως για άλλο ένα κράτος και μάλιστα μεγαλύτερο από τα Σκόπια, συνειδητοποιούμε πόσο αφελή είναι αυτά τα στοιχεία της Ελλάδας, έχοντας δώσει τα πάντα σ’ έναν εχθρό για να φανούν καλοί. Αλλά τώρα έχουμε νέα θρησκευτικά νοητικά σχήματα που δημιουργούν μια περιπλοκότερη κατάσταση που απαιτούν νέα στρατηγική.