Το μεγάλο πρόβλημα που δεν έγινε αντιληπτό είναι ότι για τον ΥπΕξ και τον Πρωθυπουργό, το Σκοπιανό δεν είναι ένα εθνικό θέμα, όπως για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Για την κομματική εξουσία το Σκοπιανό είναι απλώς μια ιδεολογική υπόθεση, μια εφαρμογή μιας ακραίας προσέγγισης που έχει σταλινικό υπόβαθρο. Το μίσος για την Ελλάδα και την Ευρώπη, το πάθος για την Κίνα και τη Ρωσία, εξηγούν πώς βλέπουν το Σκοπιανό. Για αυτούς η FYROM είναι απλώς ένα πιόνι στην βαλκανική σκακιέρα όπου θέλουν να υποβάλλουν μια ένωση που να λειτουργεί επί της ουσίας ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτοί που ήθελαν να μας βγάλουν από την Ευρωζώνη είχαν ζητήσει ρευστότητα από τη Ρωσία και την Κίνα αλλά αυτές δεν το δέχτηκαν τελικά. Δεν πρέπει λοιπόν να βλέπουμε τα Σκόπια με το ίδιο βλέμμα, διότι είναι καθαρά ρεβανσιστικό. Η αναθεώρηση των ευρωπαϊκών δεδομένων είναι κλασσική σε όσους πίστεψαν ότι η Σοβιετική Ένωση δεν μπορούσε να καταρρεύσει. Ακόμα και τώρα έφτασαν μετά από τόσα χρόνια στο επίπεδο της άρνησης. Δεν έχουν αποδεχτεί ότι έχει τελειώσει το όνειρο τους και προσπαθούν να το αναβιώσουν κομματικά. Και τα Σκόπια θα πρέπει να σωθούν από αυτή την προσέγγιση της βαρβαρότητας.