Όσο συμβολική και να είναι η θέση του Προέδρου της Ελλάδας, παραμένει σημαντική στην καρδιά του ελληνικού λαού, ειδικά αν αντιστέκεται με πάθος σε τάσεις που εκφράζονται από το Μέγαρο Μαξίμου. Έτσι ακόμα και η απουσία ενίσχυσης που αναζητούσε η κυβέρνηση για το θέμα της υπογραφής της Συμφωνίας από τους ΥπΕξ στις Πρέσπες, είναι ήδη σημαντική. Κι αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο Πρόεδρος της Ελλάδας διαφωνεί με το όλο θέμα. Δεν μπορεί να αποδεχτεί ούτε το θέμα της γλώσσας, ούτε το θέμα της ιθαγένειας, ειδικά όταν δεν αναφέρονται με τον ίδιο τρόπο που εμφανίζεται η πρόταση για την ονομασία του κράτους. Κι έχει ακόμα την ικανότητα να εκφραστεί όχι μόνο πιο άμεσα, αλλά και πιο έμπρακτα με τον θεσμικό ρόλο, διότι έχει τη δυνατότητα να ρίξει ακόμα και την κυβέρνηση αν νιώθει ότι αυτή θα συνεχίσει να αδιαφορεί για τον ελληνικό λαό και τα θέλω του. Ο Πρόεδρος της Ελλάδας μπορεί να παίξει έναν ιστορικό ρόλο για τον Ελληνισμό και αυτό γίνεται και στην Ελλάδα κι όχι μόνο στο εξωτερικό. Έτσι μπορεί να λειτουργήσει και ως ασφαλιστική δικλείδα του πολιτεύματος αν δεν αλλάξουν γνώμη όσοι ασκούν την άμεση εξουσία για το θέμα της επίλυσης του Σκοπιανού.