Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, έπεσε και η Γιουγκοσλαβία που δεν ήταν τίποτα άλλο από το μικρό της ανάλογο. Έτσι αυτοί που είχαν ζήσει τόσα χρόνια με την εντύπωση πως θα είναι μια αιωνιότητα, ξύπνησαν ξαφνικά μέσα στον ύπνο τους διότι ο εφιάλτης τους είχε γίνει πραγματικότητα. Κι όσοι ήταν φανατισμένοι δεν μπόρεσαν να συντονιστούν με την νέα πραγματικότητα έτσι δημιούργησαν μια πραγματικότητα εντελώς εικονική όπου μπορούσαν να ζήσουν το όνειρό τους μέσα σε αυτή την μη αποδοχή. Ουσιαστικά έζησαν αυτό που άλλοι έζησαν αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς ποτέ να επανακτήσουν όλα όσα πίστευαν πως είχαν κάποτε. Σε αυτό το πλαίσιο ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας θύμιζε το στρώμα. Έτσι όταν εμφανίστηκε η κρατική διεκδίκηση του ονόματος Μακεδονία, βρήκαν μια νέα ευκαιρία να πληγώσουν τον Ελληνισμό. Αφού η άλλη χώρα δεν είχε αντέξει, τουλάχιστον η Ελλάδα αν μπορούσε να δεχτεί ένα πλήγμα, θα το χαιρόντουσαν και θα έπαιρναν λίγο από το αίμα τους πίσω. Όμως χωρίς εξουσία αυτό το πλήγμα ήταν ανέφικτο. Χρειαζόταν το Υπουργείο Εξωτερικών και βέβαια το Μέγαρο Μαξίμου για να υπάρχουν πιθανότητες υλοποίησης. Και γι’ αυτό έπρεπε να περιμένουν να γίνουν κυβέρνηση. Όταν αυτό έγινε πραγματικότητα τότε άρχισε η προετοιμασία που κατέληξε στη Συμφωνία που υπέγραψαν οι ΥπΕξ. Η ιδεολογία των δύο χωρών είχε συντονιστεί και μπορούσε να κάνει τη ριζοσπαστική απόπειρα. Αυτό το μίσος δεκαετιών μεταμορφώθηκε σε δυναμική για να παρουσιαστεί ως διαδικασία διαπραγματεύσεων. Μόνο που αυτές γινόντουσαν εναντίον του ελληνικού λαού. Οι δύο κυβερνήσεις τα είχαν βρει αφού ήταν ποτισμένες από το ίδιο σταλινικό πνεύμα. Έπρεπε λοιπόν να πετύχουν το ανάλογο από τη Συνθήκη Καρς. Για να δώσει η μια αυτό που ήθελε να κόψει από τη χώρα, έτσι ώστε η άλλη να υλοποιήσει το όραμα τουλάχιστον μερικώς μιας πετυχημένης σταλινικής Μακεδονίας. Κι όλα προχωρούσαν καλά, μέχρι που να έρθει η αντίδραση πρώτα και στη συνέχεια η ανάδραση του ελληνικού λαού για ν’ αρχίσει η οργανωμένη αντίσταση. Γι’ αυτό τώρα φοβούνται τόσο πολύ τα Συλλαλητήρια διότι δεν τα είχαν προβλέψει καν. Αλλά τώρα είναι αργά γιατί φτάνει πια αυτός ο σταλινισμός στα Βαλκάνια.