Όταν η βαρβαρότητα προσπαθεί να επιβάλει ένα μοντέλο προβάλλοντας ότι είναι ουσιαστικά ιερό επειδή ακολουθεί τη νομοθεσία, αποτυγχάνει διότι η έλλειψη σεβασμού προς το παρελθόν δεν προσφέρει μέλλον ακόμα και στην κυριαρχία του παρόντος, διότι παραμένει αυθαίρετη η προσπάθεια. Έτσι όσοι προσπαθούν να μας πείσουν με το κεφάλαιο, με το κόκκινο βιβλίο, ή ακόμα και με τη Συμφωνία τους ότι κάνουν ένα στρατηγικό λάθος. Δεν ενσωματώνουν στοιχεία διαχρονικότητας και δεν διαχειρίζονται την έννοια του θαύματος, δηλαδή της απόλυτης υπέρβασης που αλλάζει τα δεδομένα. Δηλαδή η εξουσία δεν μπορεί από μόνη της να παράγει ιεροσύνη, διότι αυτή πρέπει να είναι αποδεκτή από τον λαό σε τοπικό επίπεδο και από την Ανθρωπότητα σε ολικό. Έτσι καταλαβαίνουμε όλοι ότι ό,τι επιβάλλει η βαρβαρότητα δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια, γι’ αυτό αναγκάζεται να δημιουργεί στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξολόθρευσης, που καταλήγουν σε διάφορες μορφές γενοκτονιών επειδή είναι χρονοκτόνα. Εμείς που ζούμε σε μια Δημοκρατία παρόλο που δεχόμαστε πιέσεις σταλινικού τύπου, πρέπει ν’ αντισταθούμε σε οτιδήποτε που προσπαθεί να μας καπελώσει επειδή εκμεταλλεύεται την εξουσία, διότι μόνο ο αγώνας μπορεί να μας απελευθερώσει και να μας κρατήσει ελεύθερους σ’ ένα πεδίο μάχης, όπου η βαρβαρότητα χτυπά κάθε μορφή ανθρωπιάς.