Όσοι δεν πιστεύουν στην έννοια του έθνους αντιμετωπίζουν ένα δομικό πρόβλημα, διότι το κράτος δεν έχει υπόσταση και μόνο με τρόπο αυθαίρετο υπάρχει. Έτσι ακόμα και τα σύνορα του ή οι θεσμοί του παραμένουν αυθαίρετα και μόνο μέσω ενός δόγματος μπορούν να καθορίσουν κανόνες. Σε αυτή την περίπτωση όμως ο λαός δύσκολα ακολουθεί χωρίς αντιδράσεις, διότι δεν βλέπει το παρελθόν, αφού το κράτος λειτουργεί μόνο και μόνο με την κυριαρχία του παρόντος. Αυτό το δομικό πρόβλημα αντιμετώπισαν πολλά αυταρχικά συστήματα που δεν βασίστηκαν στην έννοια του έθνους. Έχουμε χειροπιαστά παραδείγματα με τη Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβική Ένωση, ενώ η προσέγγιση ήταν διαφορετική στην ασιατική ήπειρο. Έτσι στις δύο ενώσεις η μονάδα ήταν ιδεολογική και όχι εθνική, αφού ήθελαν να αποφύγουν αυτή την έννοια με άλλα λόγια ήταν απορριπτικές ως προς την έννοια του Έθνους. Ενώ παραδείγματος χάρη η Αλγερία ήταν ουδέτερη και όχι απορριπτική διότι δεν είχε αυτή την έννοια. Τα προβλήματα που εμφανίζονται όταν καταρρέουν κρατικές ή και υπερκρατικές οντότητες, είναι ότι η επανεμφάνιση των εθνών δεν γίνεται με ομαλό τρόπο. Χειρότερα είναι τα πράγματα όταν σε μια περιοχή δεν υπάρχει εθνική οντότητα και προσπαθεί να την αποκτήσει απεγνωσμένα μέσω του κρατικού φορέα. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η FYROM, όπου βρίσκονται μαζί Σέρβοι, Βόσνιοι, Τούρκοι, Ρομά, Αλβανοί και Έλληνες.